The RolePlayingGame

Tom

Ik sla mijn armen om haar heen en haal even diep adem. Het brengt een hoop emoties naar boven, die ik eigenlijk al heel lang heel ver heb weggeduwd. Een tijd lang word ik gemarteld door het vampiergif wat zich door mijn lijf heen verspreid, totdat het met één rauwe adem over is. Mijn jongere ik stopt met kronkelen, gillen, trillen en ademen. Na een aantal seconden schiet de 'nieuwe ik' overeind, met bloedrode ogen en ontblote hoektanden. Geschrokken en tegelijkertijd gefascineerd staart hij om zich heen, niet goed wetend wat hij moet doen met zijn nieuwe zicht en gehoor. Als een pijl uit een boog schiet hij weg, zijn neus achterna. Er zijn mensen zat in dit dorp, dus het duurt niet bepaald lang voordat hij slachtoffers gevonden heeft. Waar een normale vampier nooit zomaar een druk cafe in zou stappen en zijn prooi altijd uit de drukte weg zou lijden, heeft mijn jongere evenbeeld daar lak aan. Hij stapt met een roofdierachtige grijns het cafe binnen. Niet veel later hoor je ontzettend veel gegil en is het tijd om terug naar het heden te gaan. Ik denk dat Sam de rest zelf wel kan invullen. ''Doe je ogen dicht. '' merk ik op terwijl het gegil van de mensen uit mijn herinneringen nog steeds in mijn hoofd nagalmen.

Sam

Braaf doe ik wat mij gezegd wordt en sluit mijn ogen. Maar het beeld wat ik net zag staat op mijn netvlies gebrand. Als ik mijn ogen weer open zijn we weer terug in zijn huis is Duitsland, ik laat mijzelf op de bank zakken en haal mijn handen door mijn haar. Dit was een regelrechte nachtmerrie. En door wat ik zojuist gezien heb, weet ik niet meer zo zeker of in een vampier veranderen wel op mijn bucket list staat. Ik kijk even op naar June en Demetri '' Zouden jullie ons alsjeblieft even alleen kunnen laten?'' Ze helpen ons echt enorm en daar ben ik hen dankbaar voor maar er zijn dingen die Tom en ik samen moeten bespreken.

June

''Maar natuurlijk Sam, doe rustig aan. '' merk ik op en trek Demetri mee. Kom op ouwe.

Tom

Ik ga naast Sam op de bank zitten en kijk haar even nadenkend aan als ze vragen of June en Demetri de kamer even willen verlaten. Ik lijk nu zo normaal, met opgetrokken benen op de bank, relaxt tegen de kussens aanhangend, mijn normale donkerbruine ogen op haar gericht met een door de stressvolle situatie, strakke blik maar er is geen honger of hunkering naar bloed in te zien. ''Dat was niet zo prettig om te zien, hm? '' Vraag ik wat bezorgd aan haar. Ik hoop niet dat ze nachtmerries gaat krijgen.

Sam

Ik glimlach flauw naar hem maar mijn ogen doen niet mee. Wat ik zojuist gezien heb is het meest afschuwelijke in mijn hele leven. '' Dat is nog zwak uitgedrukt'' Weet ik uit te brengen nadat een diepe zucht mijn lichaam heeft verlaten. '' Dus Demetri is jouw verwekker?'' Dat had hij mij nog nooit verteld, misschien is het ook maar beter geweest dat ik het niet eerder heb geweten. Een lange stilte volgt en ik moet naar de juiste woorden zoeken. '' Tom?'' Mijn ogen zoeken de zijne op en kijk hem aan met een blik vol verdriet '' Ik kan niet worden zoals jij'' Weet ik uiteindelijk uit te brengen en wend mijn blik af. '' Ik wil het niet'' prevel ik er zachtjes achter aan. Was het egoïstisch om niet in een vampier te willen veranderen om bij je geliefde te kunnen blijven? Maar om er voor te kiezen om een leven te kunnen leven en op te kunnen bouwen?

Tom

Ik trek haar zacht in mijn armen en leg mijn kin zacht op haar hoofd neer. ''Dat klopt. Het is een lang verhaal maar het doet er verder niet toe. '' Ik draai haar gezicht naar me toe nadat ik mijn kin weer van haar hoofd gehaald heb en kijk haar diep in mijn ogen aan, waarna ik kort glimlach. '' Het spijt me dat je dit hebt moeten zien. Ik snap en respecteer je keuze volledig, Sam. Ik zou het ook nooit van je verlangen en ik zou het ook niet voor je willen. We vinden wel een andere oplossing. '' sus ik haar.

Sam

Ik kroop zicht tegen hem aan en sloeg mijn armen om hem heen. Het was fijn om te horen dat hij hoe dan ook mijn keuzes respecteerde en mij altijd zal steunen wat ik ook zal doen. '' Maar wat dan? De opties die we hebben zijn geen opties'' Ik was inmiddels de wanhoop nabij en wist echt niets anders te verzinnen. '' Ik wil geen vampier worden, Bij je weg gaan is het laatste wat ik wil, en jij in een soort coma net zolang totdat er een andere oplossing komt is onmenselijk. Niemand weet hoe en wanneer en wat moet ik dan in de tussentijd? Wachten totdat die oplossing er komt? Ik kan mijn leven toch niet stop zetten en wachten?'' Hoe meer ik er over nadacht des te uitzichtlozer deze situatie begon te worden.

Tom

Ik druk een geruststellende kus op haar wang. Ik glimlach even om haar bewoording. Ik houd van haar heerlijk scherpe tong. ''Zodra ik in hibernatie ga, ga je terug naar Miami en ga je door met je leven. Niemand zal je dan ooit wat aan doen. Dat is het hele voordeel ervan. En bovendien zal ik snachts in je slaap altijd bij je zijn. '' merk ik op en strijk zacht met mijn vingers over haar wang. ''Ik durf alleen echt niet te zeggen wat we er verder op moeten verzinnen... '' merk ik met een wat zachtere stem op. '' Maar het geeft ons in ieder geval wat tijd. '' ''Ik zal je nooit dwingen, Sam, nooit. Wat je gezien hebt, zijn de donkerste dagen uit mijn nieuwe leven. Ik weet dat het er ontmoedigend uit zag maar ik wilde je gewoon duidelijk maken dat het niet zo makkelijk is als het lijkt. Het wordt wel beter maar dat kost gewoon ontzettend veel moeite. '' merk ik op naar haar.

Sam

''En wat nou als er iemand anders in mijn leven komt?'' opperde ik en kijk hem even aan. Niet dat het mijn insteek was maar de mogelijkheid was er wel. Dan was dit alles voor niets geweest. Zacht schud ik mijn hoofd '' Ik zou willen dat ik het gemakkelijker voor je kon maken'' met mijn vingers volg ik de lijnen van mijn lippen en staar hem daarbij met een liefdevolle blik aan.

Tom

''Dan zal het zo zijn. '' merk ik na een lange stilte op. '' Dan zal ik je laten gaan. En voor niets is het nooit geweest. Zo werkt het niet met relaties, jongedame. '' merk ik licht bestraffend naar haar op maar glimlach toch. Mijn dode hart knijpt wanhopig samen als ik denk aan Samantha met een andere man... maar als ze met hem veilig en gelukkig is...dan zal ik uit haar leven verdwijnen. Voorgoed.

Sam

'' Ik wil met niemand anders samen zijn dan met jou'' Ik kon mij ook geen ander leven inbeelden dan met hem samen. En voor nu wilde ik er nog samen met hem van genieten zolang dat nog kon. Ik druk een kus op zijn mond '' Ik hou van je'' fluister ik tegen zijn lippen aan.

Tom

Ik glimlach even. ''Dat is het hele probleem. '' merk ik met zachte stem op en houd haar kus even vast. ''Ik ook van jou. Zielsveel. '' Ze heeft me weer doen beseffen waar het leven eigenlijk om draait. Ik kijk op als June voorzichtig op de deur klopt en kijk Sam even aan. Is er nog iets wat je wilde bespreken?

Sam

'' Kom maar binnen'' en June's hoofd verscheen om de deur met een vragende blik '' We zijn oké'' maakte ik haar duidelijk. Ik bleef zo tegen Tom aan zitten en leunde met mijn rug tegen zijn borst aan.

June

Ik glimlach even. '' Demetri is jagen dus we hebben even rust. '' merk ik op en loop door naar de keuken om drie bakken koffie te zetten. Met een klein dienblad loop ik terug en geef Tom en Sam beide een kop. Ik kijk Sam even licht onderzoekend en bezorgd aan. '' Trek je het nog? ''

Sam

Stiekem was ik best blij dat Demetri even opgerot was en hadden wij zoals June al zei even rust. Ik vouw de kop koffie tussen mijn handen en kijk haar even '' Nauwelijks'' biecht ik eerlijk op, ik glimlach als een boer met kiespijn naar Tom en leg mijn hand op zijn bovenbeen. Hij was mijn rots in de branding en grootste steun en toe verlaat. Ik heb werkelijk geen idee hoe ik zonder hem zou moeten.

June

Ik staar even met een medelevende blik naar haar. '' Het komt wel goed, Sam. We vinden wel een oplossing. We hebben gewoon wat meer tijd nodig, dat is alles. '' Verzeker ik haar.

Sam

Laten we nou net niet zoveel tijd hebben als we zouden willen. Het was lief van June dat ze mij gerust wilde stellen, maar we wisten bijna allemaal wel zeker dat er niet veel opties meer over waren. '' Ik heb wat frisse lucht nodig'' merk ik kort op en loop regelrecht de woonkamer uit de grote tuin in. Waar ik plaatsneem op een muurtje en zwijgend voor me uit staar.

Demetri

Niet veel later kom ik de achtertuin in gelopen en staar met twinkelende blauwe ogen naar Sam. Ik zou achter haar kunnen verschijnen en haar kapot laten schrikken... maar in plaats dat te doen, zit ik ineens naast naar op het muurtje.

Tom

Ik knik even kort en staar haar even achterna, waarna ik even onhoorbaar zucht.

Sam

In mijn ooghoek zie ik ineens een gedaante verschijnen en kijk licht verschrikt op maar zie direct dat het Demetri is. '' He stranger'' begroet ik hem met een flauwe glimlach. '' Demetri?'' '' Mag ik vragen waarom je ons eigenlijk helpt? Ik snap dat je het voor Tom doet, maar waarom zou je mij helpen? Zulke dikke vrienden zijn wij niet''

Demetri

''Stranger nog wel. Je zou me nu toch wel een beetje moeten kennen. '' merk ik grinnikend op. Integendeel. Niemand weet voor honderd procent wat er in me om gaat. Ik kijk haar even aan als ze een vraag stelt. ''Als maker zijnde heb ik de verantwoordelijkheid over Tom en alles wat hij lief heeft. Zoals je zelf gezien hebt, ben ik niet altijd even zorgzaam geweest. '' ''Ik vertik het om de magistraat te laten winnen. '' Ik val even stil terwijl ik na denk. '' Hoe ver ben je bereid te gaan voor deze relatie, Sam? ''

Sam

'' Nee je bent niet voorzichtig met hem geweest, Dus doe je dit alles uit schuldgevoel?'' haakte ik er scherp op in. '' Ik ben je in ieder geval dankbaar dat je ons helpt, ondanks dat ik je het liefst achter het behang plak'' merk ik grinnikend op maar deze lach verdwijnt snel van mijn gezicht als hij vraagt hoever ik bereid ben te gaan. '' Ik wil niet mijn menselijkheid opgeven als je daar soms op doelt''

Demetri

Ik haal mijn schouders op. '' De tijden waren anders toen. Schuldgevoel? Nee, zo zou ik het niet noemen. Eerder verantwoordelijkheidsgevoel. En bovendien hebben we de magistraat al achter ons aan, als we nog meer wetten zouden overtreden, hangt hij ons dalijk op. '' merk ik grinnikend op. Ik kijk haar aan. '' Waarom niet? Mens zijn is zo vreselijk saai, Sam. Ik snap dat je het moeilijk vond om Tom zo in zijn eerste dagen te zien, maar dat is precies hoe het was, het waren zijn eerste dagen. Je oordeel over het vampier zijn is een beetje verkleurd. Hij heeft je de vele goede kanten nog niet laten zien, niet echt, tenminste. Niet iedereen heeft een hekel aan zichzelf en jij hoeft dat ook niet te hebben. Sta je er voor open om de andere kant mee te maken? '' Ik vouw mijn handen even kort in elkaar en waarna ik ze weer uit elkaar haal, ligt er een roos in mijn linkerhand, die ik aan haar overhandig.

Sam

Ik lach schamper als hij zegt dat mens zijn saai is '' Ik zou mijn leven alles behalve saai willen noemen''. Hij ziet alleen maar voordelen in het vampier zijn, er zullen vast en zeker wel pluspunten aan dat bestaan zitten maar ik wilde leven echt leven. Verwonderd kijk ik op als hij uit het niets een roos tevoorschijn tovert '' Ik zou bijna gaan denken dat je met me zit te flirten Demetri'' Ik neem de roos een en ruik er even aan, het was een hele echte en rook heerlijk.

Demetri

''Geloof me. Het is saai. '' merk ik grinnikend naar haar op. De grinnik verwijdt naar een grijns. '' Ik zou niet durven. Dat is een van de voordelen van vampier zijn. Je krijgt een gave. Tom kan gedachtes lezen en manipuleren, omdat hij als mens anderen al heel goed aan kon voelen. Ik kan de elementen oproepen en maniupeleren, ik ben namelijk altijd al een buiten persoon geweest en vind het heerlijk om met de natuur bezig te zijn. '' Leg ik uit. Toch kijk ik haar weer aan. ''Daarom vraag ik je, je open te stellen voor de goede kanten van een vampier zijn. ''

Sam

Lachend schud ik mijn hoofd als hij vol blijft houden dat het leven saai is. '' oké dan omdat je zo aandringt'' stem ik dan toch in. Ik had de negatieve kanten al gezien dus dan moest ik op z'n minst het positieve een kans geven. Als ik hem daar een plezier mee deed, en misschien ook wel mezelf.

Demetri

Ik spring van het muurtje af en pak haar zo zonder enkele moeite van het muurtje af en draag zo naar binnen. Ik negeer Toms strakke blik en zet haar naast hem neer. ''Tom, als je zo vriendelijk wil zijn...Neem ons weer mee, asjeblieft. Deze keer naar de iets positievere kanten van het verhaal, vind je ook niet? '' merk ik droogjes op.

Tom

Ik zucht even kort. Hij zal ons niet met rust laten totdat ik het gedaan heb en tegen hem in gaan is absoluut geen beginnen aan. Ik leg mijn hand kort op Sams bovenbeen. ''Laat je niet door hem gek maken, okee? '' merk ik naar haar op. Ik vraag deze keer alleen Sam om haar ogen dicht te doen.