The RolePlayingGame

Nick

''Ik kom eraan. '' merk ik op en loop naar boven, naar haar kantoor toe. Ik ga tegenover haar zitten en open de tas. Het ruikt heerlijk. '' Wij hebben echt aandelen in zijn zaak, dat kan niet anders. '' '' Al spannende dingen gevonden? '' Vraag ik aan haar terwijl ik het eten uitpak en haar haar bestelde eten geef.

Sam

'' Zonder ons kan hij de zaak opdoeken'' en nam het even dankbaar aan waarna ik de stokjes los van elkaar haal. '' Hmm dat heb ik zeker'' sprak ik met de eerste hap eten in mijn mond. '' Het eerste wat me op viel was dat alle slachtoffers vrouwen waren en van ongeveer dezelfde leeftijd, maar er was geen connectie tussen alle van hen'' dat waren tot nu toe mijn eerste bevindingen. '' Wat had jij gevonden dan?'' Nick en ik waren een perfect team vooral op werk gebied, waar de een iets over het hoofd zag, merkte de ander het juist op.

Nick

Ik blader door de stapel dossiers heen en een van de laatste dossiers die onderop liggen, pak ik eruit en open deze. Ook hier staan de gegevens van het slachtoffer bij, foto's van de plek van de moord, verdenkingen, onderzoeken, uitslagen. Ik pak de foto's erbij en leg er eentje voor Sams neus neer. Je ziet het slachtoffer op de grond liggen, met ongeveer dezelfde verwondingen als ons slachtoffer nu heeft, maar daar is de camera niet op gericht. In de verte, net achter de bomen, zie je een hele vage schaduw staan. Als je er snel naar kijkt valt het niet eens op, maar het is er wel. Ik wijs er naar zonder de foto verder aan te raken. '' Zie je dat? ''

Sam

Abrupt stop ik met kauwen en slik de brok door. Met wat gefronste wenkbrauwen kijk ik aandachtig naar de foto '' Alsof hij alles in de gaten houd, zijn ze er ooit achter gekomen wie dat is?'' wilde ik direct weten. Als het de dader was dan moest hier werk van gemaakt worden. '' Is dit de enigste foto waar hij op te zien is?'' en pakte een ander dossier om ook die foto's te onderzoeken

Nick

''Nee, we weten niet wie het is. De foto is te onduidelijk om uit af te lijden wie deze persoon is. Maar dat hij er wat te maken heeft is duidelijk, aangezien alle omstanders weggehouden werden en hij gewoon op een afstand blijft kijken. We moeten hem niet in de gaten gehad hebben, anders zou de politie wel tegen hem gezegd hebben dat hij weg moest gaan. '' speculeer ik hardop. '' Dat weet ik niet. '' Geef ik toe. '' Maar daar komen we zo achter. '' En pak een dossier van de stapel, waarbij ik de foto's geconcentreerd bestudeer. Af en toe steek ik eens een hap eten in mijn mond. Je moet immers wat.

Sam

Ik was zo druk bezig met alle foto's bekijken dat de tijd voorbij vloog. Maar zonder enig resultaat tot nu toe. Bij het zoveelste niets opgeleverde dossier legde ik het zuchtend aan de kant en haalde vermoeid een hand over mijn gezicht. '' Ik heb misschien een oplossing, maar de vraag is of we er wat mee opschieten'' opperde ik hardop en pakte de foto waar de schaduw op stond. '' Tien jaar geleden hadden ze nog geen apparatuur als deze'' en legde de foto onder het scan apparaat. Op het grote computer scherm kwam hij in beeld, en zo makkelijk als het er uit zag liet ik er een paar keer een filter overheen gaan. De foto was nu wat scherper en duidelijker, maar nog niet echt te identificeren.

Nick

Ik kijk naar wat ze doet en ga naast haar staan zodat ik op het computerscherm mee kan kijken. Ze zoomt in op de schaduw, waardoor je beter kunt zien wat voor een persoon het is, want dat het een persoon is, is wel duidelijk. '' Middelmatige lengte en gespierd. Zijn dat niet miljarden mensen in de wereld? '' Verzucht ik.

Sam

'' Jup en dan te bedenken dat hij inmiddels 10 jaar ouder is, maakt het ook niet makkelijker" zuchtte ik wat teleurgesteld. '' Er nog een andere mogelijkheid maar dan moet ik morgen contact opnemen met collega's uit Canada. Zij hebben nog betere techniek als wij hier, maar dat is dan onze laatste hoop, want zoals het er nu uit ziet is het een hopeloze zaak'' HEt sarcasme droop van mijn stem af.

Nick

Ik zucht even kort. ''Ik kan de familie en de getuigen weer eens bellen en vragen of ze langs willen komen. Misschien weten zij wel meer. Deze zaak is tien jaar oud, we kijken nu allemaal via een ander perspectief als tien jaar geleden. Misschien valt er nu iets op, waar tien jaar geleden niet naar gekeken werd. '' Alles kan... Behalve het lichaam terughalen om het weer te bekijken. Dat is inmiddels vernietigd.

Sam

'' Laten we dat maar doen, misschien kunnen zij ons verder helpen aangezien dat buurt onderzoek geen donder heeft geholpen, niemand heeft ook maar iets gezien of gehoord.'' en wat ongeloofwaardig rolde ik met mijn ogen, het was altijd hetzelfde liedje. '' Morgen gaan we verder, maar ik ga nu echt naar huis voordat ze denken dat we hier een slaapfeestje hebben gehouden'' zei ik lachend en ruimde alle rommel die we gemaakt hadden keurig netjes op.

Nick

''Ik zal er inderdaad morgen aan beginnen. Nu nog gaan bellen en oud zeer op gaan rakelen, schiet bij veel familieleden in het verkeerde keelgat. '' merk ik grinnikend op en help even mee om de zooi op te ruimen. '' Neem die stapel dossiers maar mee. Dan weet ik in ieder geval zeker dat er niets gebeurt. '' Druk ik haar op het hart.

Sam

Dankbaar glimlachte ik en stopte de dossiers veilig in mijn tas '' Ik zal ze met mijn leven bewaken'' grapte ik en deed al het licht uit wat nog brandde. Samen liepen we naar beneden en groette de avond ploeg die aan het werk was. '' Werkse jongens!'' Buiten was het donker en fris. Gelukkig was ik met de auto wat betekende snel thuis en mn bed in. '' Zie je morgen Nick!'' en stapte met deze woorden in mijn auto e startte de motor waarna ik rustig weg reed.

Nick

''Tot morgen. '' merk ik glimlachend op en kijk even na hoe ze wegrijd.

Demetri

Hm. Een mooie fijne nacht. Tijd om eens op jacht te gaan. Ik houd ervan om mensen de stuipen op het lijf te jagen, op te jagen totdat hun benen het begeven, hun smeekbedes aan te horen en vervolgens het gorgelende geluid van hun kelen te horen als het bloed eruit stroomt. Ah... Ik krijg al dorst als ik er aan denk. Heerlijk. Ik loop mijn huis uit en loop rustig over de weg. Eens zien wat we tegen gaan komen vanavond.

Sam

Thuis aangekomen parkeerde ik mijn auto op het daarvoor gehuurde plekje en stapte uit. Het was donker en stil op straat. Met de tas vol dossiers onder mijn arm liep het gebouw binnen en wachtte op de lift. Binnen enkele seconde was die er ook en drukte ik op het PH knopje. Boven bij het penthe house stopte de lift zodat ik uit kon stappen. Met mijn hand taste ik in het donker naar het licht knopje aangezien ik geen hand voor ogen zag.

Demetri

Hm. Het is heel erg rustig op de weg. Te rustig. Er is geen donder aan. Ik houd niet erg van oude lijken, dat is niets aan. Het gaat niet alleen om het bloed, maar ook om de jacht zelf, de opwinding ervan. Binnen enkele secondes sta ik ergens op het dak van een pent house. In een pent house zijn altijd oude rijke mannen te vinden, met als gevolg: mooie jonge vrouwen die uit zijn op geld. Maar ze zijn er wel. Ik snuif de geur op en grijns even. Bingo.

Sam


Binnen trok ik mijn schoenen en jasje uit en legde mijn tas met dossiers op tafel neer. Even twijfelde ik om nog wat te drinken in te schenken maar besloot dirct door te lopen naar de badkamer waar ik me snel uitkleedde en onder de douche sprong. Niet veel later kwam ik er weer schoon gewassen onder vandaan. Met een handdoek om mijn lijf gevouwen en natte haren op mijn rug liep ik de woonkamer in om toch nog wat te drinken te pakken.

Demetri

Ah. Een jongedame in een badhanddoek. Heb ik eerst een goede nacht en daarna nog een goede snack. Beter kan je het niet hebben. Maar laten we haar eerst eens de stuipen op het lijf jagen. Als ze in haar kamer staat, vliegt het raam ineens open en waait de wind naar binnen. Dat zal wel koud zijn in haar sexy handdoekje. Hmm.

Sam

Een koude wind steekt op als ineens het raam open vliegt, wat verbaasd draai ik me om. Ik weet toch zeker dat het goed dicht zat. Op mijn gemak loop ik er naar toe om hem opnieuw te sluiten en ditmaal check ik het slot voor de zekerheid. Luchtig haal ik mijn schouders op en neem een slokje van mijn ice tea. Mij kreeg je niet zo snel bang.

Demetri

Ik grinnik even zacht als ze schrikt van het feit dat het raam openslaat. Oops... Sawry. Not. Het ene moment dat ze kijkt, sta ik voor het raam en een seconde later ben ik weer weg. Het is leuk om met iemand zijn brein te spelen, je maakt mensen er compleet gek mee.

Sam

Even dacht ik iemand te zien staan maar schudde mijn hoofd, het was laat en een lange dag geweest. Ik beeldde het me vast in. Rusig dronk ik het glas leeg en liep weer naar de badkamer om mijn handdoek te verwisselen voor een string en topje. In alle rust poetste ik mijn tanden en deed vervolgens het badkamer licht uit. In mijn slaapkamer was het heerlijk koel, ook hier deed ik het licht aan en zo ook de Tv die aan de muur hing. In kleermakers zit ging ik op mijn grote kingsize bed zitten en keek naar een avond programma

Demetri

Een uitdaging is afwisselend en leuk, voor de verandering. Ineens staat het raam weer open en zit ik achter haar. "Ik heb haar vermoord." Fluister ik zacht in haar oor en strijk met mijn kille vingers wat haar achter haar gezicht. "Ik ben de moordenaar waar je naar op zoek bent..." Op het moment dat zij zich omgedraaid heeft, ben ik allang weer verdwenen.

Sam

''what the hell'' Vloek ik hardop als ik uit het niets een stem achter me hoor, en een paar vingers langs mijn gezicht voelt strijken. Maar toen ik me omdraaide was er niemand. Wat angstig keek ik de kamer rond maar zag of hoorde niemand. Wel stond er weer een raam open, snel klom ik uit bed en deed ook dit raam dicht. Ik aarzelde geen seconde en belde Nick op in de hoop dat hij opnam.

Demetri

Ik grijns even kort. Ik wist wel dat ik haar bang kon krijgen. Mensen voelen zich zo snel onveilig en opgejaagd... Logisch ook als je niets uit kan halen tegen ons, als superieur ras zijnde. Ik lach even krankzinnig als ze haar collega op wilt bellen. The morg guy. Alsof hij haar kan helpen...

Nick

Neemt niet op.

Demetri

Weer sta ik achter haar. '' Wat doe je als hij niet opneemt... '' fluister ik zacht in haar oor. How about... run?

Sam

Wat vloekend leg ik mijn telefoon neer en neem rustig een diepe adem in. En weer uit. Als de stem weer achter mij klinkt draai ik me abrupt om en sta oog in oog met voor mij een onbekend persoon. '' Wat wil je van me?'' ik was nog kalm en geen paniek in mijn stem te horen. Ik was er op getraind om rustig te blijven in lastige en beangstigende situaties. Het was moeilijk maar ik slaagde er in, wonder boven wonder.

Demetri

''Best grappig dat jij, als een van de weinige mensen, niet hetgeen doet wat de meeste domme mensen doen: rennen. Je hebt karakter en lef, daar houd ik wel van. '' merk ik grinnikend op. ''Je hebt geen idee wie ik ben, wat ik ben, wat ik kom doen. Dat klopt. '' Het licht is nog steeds uit, waardoor ze inderdaad niet kan zien wie of wat ik ben. Niet dat dat geeft, want als ze erachter komt, trek ik haar longen vanuit haar borst via haar keel haar mond uit, dus dat scheelt. ''Maar ik heb zo'n vreselijke dorst... '' merk ik met een zachtere stem op, die verlangend klinkt. Alles wat ze probeert, ontwijk ik toch. Ze heeft geen schijn van kans.