The RolePlayingGame

Sam

Wat geirriteerd rolde ik met mn ogen '' Man sta niet zo dom te kletsen, en come to the point! Wie ben je en wat wil je van me?'' herhaalde ik nogmaals, weer kalm maar doordringender. Uit voorzorg zet ik een stap achteruit waardoor ik het licht knopje omhoog kon schakelen. De gehele kamer werd gevuld met licht en nu pas kon ik zien met wie ik oog in oog stond. '' Serieus?'' wist ik uit te brengen en geloofde haast mijn eigen ogen niet.

Demetri

''Ik weet dat ik knap ben, maar ik had toch echt iets anders verwacht, dan... serieus...?! '' Ik lach even kort, loop weg en ga op haar bed zitten. Ik veer een paar keer op haar bed. Lekker bedje. '' Nee. Ik ga je niet leegdrinken, niet vanavond tenminste. Ik ben hier om te praten. '' En je daarna te vermoorden, maar dat is een detail.

Sam

Wat wantrouwend kijk ik hem aan en volg iedere beweging die hij maakt. bij het horen wat hij van plan is moet ik toch hoorbaar slikken. '' Waar moeten wij in vredesnaam over praten, ik heb geen flauw idee wie je bent, dus het lijkt me beter als je nu gewoon vertrek!'' eis ik nu van hem en open de deur alvast.

Demetri

Ik grinnik even, sta gracieus op en loop dan richting de deur. '' Dan ga ik toch. '' ''Ik hoop dat het je lukt, al die moorden uitvinden enzo. Lastige shit. '' merk ik grinnikend op. Zodra ik de deur uit ben en deze achter me dichtdoet, word Sam wakker, zwetend in bed. Nachtmerrie. Oops.

Sam

HAlf hyperventilerend schiet in overeind in bed en kijk verward om me heen. Mijn bed was nat van het zweten en mijn haar zat in een stevige klit. Snel gris ik mijn mobiel van het nachtkastje en knip het licht aan. In mijn bel lijst stond geen nummer van Nick als laatste gebeld. Inmiddels had ik mijn ademhaling onder controle en wreef met beide handen over mijn gezicht en liet me weer achterover in de kussens vallen. '' Het was maar een droom, een hele rare droom'' praat ik zachtjes toch hijgend tegen mezelf en staar naar het plafond.

Tom

Ik ben een rit door de stad aan het maken. Mijn jonge merrie vindt het allemaal erg spannend, de vele mensen en het verkeer. Dat is iets waar ze van mij perse aan moet wennen. Er is hier weinig groen en de buitenbak die ik op stal heb, is gewoon onberijdbaar, zeker als het enige dagen geregend heeft.

Sam

Na de onderbreking van mijn nachtrust kon ik de slaap niet meer vatten en bleef ik maar draaien en woelen tot het tijd was om op te staan. Alles ging als een waas aan me voorbij steeds weer dezelfde gedachten. Op mijn weg naar werk viel het me niet eens op dat er iemand met een paard door de stad heen reed. Er gebeurde wel gekkere dingen hier. Op kantoor pakte ik op mijn stoel en steunde met mijn hoofd op mijn handen. Tot een vriendelijke stem '' Koffie?'' vroeg en ik enkel knikte.

Nick

Ik breng haar een kop koffie en ga tegenover haar zitten. ''Waar ben jij geweest vannacht... '' merk ik op terwijl ik haar aankijk. Sam is een goed verzorgde vrouw, ik ben het niet gewend van haar om haar en make up ietwat rommelig en kringen onder haar ogen te zien.

Sam

'' als ik je dit vertel denk je minstens dat ik gek aan het worden ben Nick'' kwam er schor en brak uit mijn mond. Dankbaar nam ik een slok koffie en keek hem even aan. Ik zag er bar slecht uit vandaag daar kon ik hem geen ongelijk in geven. Voorzichtig boog ik voorover mijn bureau en wenkte hem hetzelfde te doen. '' Ik heb vannacht de moordenaar op bezoek gehad'' fluisterde ik op wat hese toon '' Ik weet het, het klinkt belachelijk maar hij wist mij informatie te melden die alleen wij tot nu toe wisten'' vervolgde ik.

Nick

Ik buig me voorover, meer naar het bureau toe als zij dat ook doet. Mijn wenkbrauwen schieten omhoog als ze me zo even verteld dat Sam de moordenaar op bezoek heeft gehad. '' Onmogelijk. '' merk ik zacht op. '' Wat is er gebeurd?! ''

Sam

Zijn reactie was te verwachtte maar hij verklaarde me niet direct voor gek. '' Ik kwam uit de badkamer en ineens vloog mijn woonkamer raam open, toen ik het ging sluiten dacht ik iemand te hebben gezien daar begon het mee. Later in mijn slaapkamer hoorde ik zijn stem achter me en zijn kille vingers langs mijn gezicht ' Ik heb haar vermoord, ik ben degene die jij zoekt' dat waren de woorden die hij sprak.'' kort huiverde ik. '' Toen ik me omdraaide was er niemand te zien, en toen knalde mijn slaapkamer raam open en stond hij voor me. Hij wilde met me praten, waarover weet ik niet maar hij zou me daarna vermoorden. Op de een of andere manier heb ik hem weg gekregen'' en nu kwam het vreemdste gedeelte '' Maar het vreemde is het voelt alsof ik alles heb gedroomd, ik schoot midden in de nacht badend in het zweet wakker. Ik weet dat dit krankzinnig klinkt Nick maar ik denk echt dat hij er was''

Nick

Ik staar haar aan terwijl ik luister naar haar woorden. '' Het klinkt inderdaad als een soort nachtmerrie... '' merk ik op als ze uitgepraat is. '' Het is onmogelijk dat als hij vannacht bij je op bezoek is geweest, dat je je dat niet meer herinnert. Iedereen weet dondersgoed het verschil tussen een droom/nachtmerrie en de realiteit... '' Ik haal eens adem. ''Waarschijnlijk is het gewoon je fantasie die ergens een reden voor wilde zoeken... Het kan soms rare dingen doen.

Sam

'' je hebt vast gelijk, vergeet wat ik gezegd heb'' zei ik terwijl ik door mijn ogen wreef '' Ik ga nog een kop koffie halen, wil je ook nog wat?'' vroeg ik vriendelijk en stond wat moeizaam om opweg naar buiten. Op de hoek van de straat zat het beste koffie cafe van de stad, eentje waar geen drugs gedeald werd, maar waar je gewoon een ordinaire doodgewone kop koffie kon halen.

Nick

''Ja lekker. Geef maar iets sterkers dan normaal. '' merk ik op. Hmm...

Tom

Koffie. Dat is iets wat een mens nodig heeft op een redelijk vroege ochtend. Bij een van de weinige betrouwbare koffiezaken in dit deel van de stad, stap ik van mijn merrie af, doe een touwhalster om haar hoofd, klop zachtjes op haar voorhoofd, wil naar binnen lopen maar bots daarbij hard tegen een jongedame aan. ''Mijn excuses... '' Ik kijk haar aan en dan herken ik haar pas. '' Vrouwe Quartez. '' merk ik ietwat verbaasd op. Ik zie haar hier nooit, maar kennelijk zitten we qua smaak wel op dezelfde lijn.

Sam

'' Auw kan je niet gewoon...'' mijn zin maakte ik niet af omdat ik nu pas zag wie ik tegen het lijf was gelopen '' Hay Tom'' zei ik verbazingwekkend vriendelijk en wist een lieve glimlach op mijn gezicht te toveren. Wat verbaasd kijk ik langs hem heen naar het paard '' is ze van jou?'' vroeg nieuwsgierig en we liepen samen naar binnen.

Tom

''Opzij gaan. '' maak ik haar zin met een glimlach op. '' Dat had ik moeten doen ja, ik keek niet uit. Sorry. '' Ik volg haar blik even kort naar Amnesia. Zo heet ze. ''Ze is van mij ja. '' merk ik rustig op. Ik ben stiekem wel trots op haar, maar dat laat ik niet blijken. Ik laat sowieso niet zoveel blijken. Ik loop samen met haar naar binnen en ga in de rij staan. We staan helemaal bij de deur. Het is hier nooit zo druk. Wat zou er gebeurd zijn?

Sam

'' ze is prachtig'' al vanaf kleins af aan ben ik dol op paarden, alleen mocht het nooit van mijn ouders, Nu ik ouder ben heb ik andere prioriteiten maar het blijft altijd kriebelen. Binnen was het opvallend druk, drukker dan normaal dan. '' Een goeie kop koffie is dus zeer geliefd hier in de stad'' merk ik flauwtjes op en lach wat binnensmonds '' sorry zware nacht gehad, dus let niet op alles wat ik zeg'' en kort keek ik hem even aan.

Tom

''Dankjewel. '' Ik glimlach. '' Ze is echt een lieverd. '' ''Houd je van paarden? '' Vraag ik. Ik glimlach even als ze zegt dat een goede kop koffie geliefd is in de stad. Dat is het zeker. Ik staar heel even naar haar lippen als ze binnensmonds wat mompelt. Ah...

Sam

Ik gniffelde zachtjes wat na en keek hem toen weer aan. '' Al van kleins af aan was ik weg van ze. Alleen werkte papa en mama niet echt mee, maar ik heb altijd een zwak voor ze gehouden'' Beken ik eerlijk en schuif een stukje aan in de rij. '' je mag blij zijn met zo een paard, je vriend moet haast wel haar plekje verdedigen of niet soms'' plaag ik hem vriendelijk. Serieus had ik hier een gesprek met een super knappe jongen over paarden? Alsof het niet gekker kon,

Tom

''Echt waar? Wat leuk. '' Mijn gezicht vertrekt even kort als ze over haar ouders begint, die niet aan haar hobby en droom mee wilde werken. '' Dat is vervelend. '' merk ik medelevend mee. Ik glimlach even kort om haar opmerking. '' Ik heb geen vriendin. ''

Sam

'' Agh je leert er mee leven, ze hebben me weer andere kansen gegeven en daar ben ik ze dankbaar voor'' en kijk hem glimlachend aan. Kort trek ik een wenkbrauw op als hij meld geen vriendin te hebben, hoe is het mogelijk. '' Oh sorry ik dacht, agh what ever'' wimpelde ik het een beetje weg en eindelijk waren we aan de beurt om onze koffie te bestellen. '' Hay een dubbele espresso graag en wat wil jij?'' vroeg ik aan Tom

Tom

''Dat scheelt dan weer. '' ben ik het met haar eens. ''Wat dacht je? '' Vraag ik dan toch wel iets nieuwsgierig. ''Koffie verkeerd asjeblieft. '' En houd haar hand tegen als ze haar pinpas door de gleuf van de pinautomaat wilt halen. In plaats van de hare, steek ik de mijne er in en betaal de koffie.

Sam

Even beet ik op mijn onderlip om niet te gaan blozen want dat zou pas gênant zijn. '' Nou het had toch goed gekund, ik bedoel zo een rare gedachte was dat toch niet?'' probeerde ik mezelf er uit te kletsen. Even wat beledigd kijk ik hem aan als hij mijn koffie afrekent " Oke die hou je nog eens van me tegoed'' zei ik lachend en nam dankbaar de koffie in ontvangst.

Tom

''Het had gekund ja. Net zo goed als dat jij een vriend hebt. '' merk ik droogjes op en knik even kort als ze me bedankt voor het betalen van de koffie. '' Helemaal niet. Ik betaal voor je en daarmee afgelopen. '' merk ik iets streng op en kijk haar even kort aan met mijn donkere ogen. Samen lopen we naar buiten toe. '' Je mag haar wel naar haar toe, als je dat leuk vind. Ze doet niets. '' merk ik op als ik Sam toch nog even naar de merrie zie kijken.

Sam

'' Die heb ik niet'' weet ik wat kleintjes uit te brengen en kijk even kort naar de merrie. Het was grappig om te zien hoe zo een jongen een zwak voor paarden kon hebben. Ik zou er bijna voor vallen. Zonder enige twijfel loop ik met hem mee naar de prachtige merrie '' hey meisje'' sprak ik rustig tegen haar en liet haar eerst aan mijn hand snuffelen voordat ik haar überhaupt verder aanraakte.