The RolePlayingGame

Tom

Ik strijk even zacht over de deurpost, waar allemaal streepjes in gezet zijn. Ik staar haar even met een ietwat donkere blik aan als ze weer over haar en mijn verleden begint. '' Het is ook niet eerlijk. '' merk ik met een zachte stem op, daar geef ik haar gelijk in. Ze zal me haten als ik haar de details vertel die ik haar niet wil vertellen. Ze haat nu al wat ik ben, laat staan als ze hoort wat ik allemaal gedaan heb vroeger...

Sam

" Laat me je dan helpen om het wat te verzachten'' zei ik wat zachtjes en wreef kort over zijn wang terwijl ik hem zonder blikken of blozen aan blijf kijken. " Ik beloof je dat ik niet gillend weg zal rennen, of je zal haten. Ik heb eenmaal geleerd iemand niet te veroordelen over zijn verleden.''

Tom

Ik kijk van haar weg op het moment dat ze mijn koele wang zacht aanraakt en na een tijdje stil geweest te zijn, zink ik op de grond neer en ga ik in kleermakerszit zitten. Het is dan wel niet het meest romantische stekje op het moment, maar als ik over mijn verleden ga praten, heb ik rust nodig en daar is dit een prima plek voor. Afgelegen, stil, rustig. ''Wat... wil je weten? ''

Sam

'' Alles, vanaf het begin tot het einde'' en ik ging tegenover hem zitten in kleermakerszit. " Hoe je vroeger was, wie je vrienden was of je gelukkig was.'' gaf ik een paar enkele voorbeelden. " Ik wil weten wie Tom Kaulitz is, Ik wil weten op wie ik nu echt verliefd ben''

Tom

''Heb je even... '' merk ik droogjes op. ''Goed... '' Begin ik en staar even naar de muur. '' Mijn naam is Thorbecke Christian Carmichael, maar noem me asjeblieft Tom. '' Alleen al aan de naam te horen, kan men een conclusie trekken dat ik enorm oud ben. Wie noemt zijn kind nou tegenwoordig nog zo... ''Ik ben geboren op 31 maart 1215, wat me nu dus 800 jaar oud maakt. Voor mensen ben ik 23. '' ''Ik ben van een gezin bestaande uit vier gezinsleden, mijn moeder, vader en een jonger zusje, Shireen. '' Begin ik maar wat te ratelen.

Sam

Aandachtig luister ik naar wat hij te vertellen heeft, hier en daar frons ik wat mijn wenkbrauwen. 800 jaar oud ik doe het dus met een fossiel. Maar ik stoor hem verder niet en knik dat hij door moet aan met praten.

Tom

Ik kijk haar wat verstoord aan als ik haar gedachtes hoor. '' Dankjewel, Samantha. Dat waardeer ik. '' merk ik wat droogjes op, maar kan ergens toch ook wel lachen om haar reactie. Ik ga dan verder met mijn verhaal. '' We waren een simpel boerengezin, mijn ouders en ik werkten, behalve mijn kleine zusje. Ze was nogal ziekelijk. '' merk ik op. Ik staar haar even aan en probeer details naar boven te halen, maar dat is niet makkelijk. Herinneringen van voor mijn verandering zijn erg schaars, ze worden als het ware een grote blur. Dat is ook de reden dat ik weer stil val en mijn kaak verstrakt.

Sam

" sorry'' zei ik zachtjes en houd verder mijn mond weer dicht. Ik probeerde me voor te stellen hoe het er toen allemaal er uit heeft gezien. Bemoedigend kijk ik hem aan en pak zachtjes zijn hand vast en knijp er even in. Voorlopig hang ik aan zijn lippen en ren ik nog niet gillend weg.

Tom

Ik schud mijn hoofd even als ze zich verontschuldigt. '' Niet nodig. Herinneringen van mijn menselijke bestaan zijn erg schaars. Ik weet er vrij weinig meer van. Nadat ik veranderd ben in een vampier, wordt het grootste deel weggevaagd. Hoe minder je eraan terugdenkt, hoe vager het wordt en uiteindelijk kun je je het niet meer herinneren. '' Leg ik uit. ''We waren op zich een gelukkig gezin, we werkten hard, hadden het financieel niet erg makkelijk, maar we hadden elkaar en dat was alles wat telde. '' ''Als je wilt... en het niet eng vind, kan ik je wat details laten zien. '' ''In je hoofd. ''

Sam

Wat verbaasd keek ik hem aan,'' laten zien'' herhaalde ik zijn woorden. Ik kom me haast niet voorstellen hoe hij dat ging doen. Maar ik wilde graag meer over hem weten dus liet me niet afschrikken. Instemmend knikte ik en wachtte af wat hij van plan was.

Tom

Oh lieve Samantha... Je kent me inderdaad nog niet. ''Ja, laten zien. Sluit je ogen en schrik niet. Vertrouw me. '' Als ze knikt en haar ogen sluit, staar ik haar aan. Ze lijkt in een soort tollend donker gat te vallen, maar ineens staat ze weer op de grond. ''Open je ogen. '' fluister ik zacht in haar oor. We staan voor een houten boerenhuisje, omringd door dezelfde soorten huisjes, een put, verschillende akkers, een markt, een kerkje, begraafplaats. Alles is er, alleen dan heel, heel pril en primitief. In de verte, bovenop een heuvel, staat een machtig groot slot. Het is druk in het dorp, er is feest, ik weet alleen niet meer waarom. Wagens kruisen de zandwegen, mensen schreeuwen over hun producten om die aan de inwoners aan te smeren, babbelen met elkaar... En daar ben ik. Ik loop samen met Shireen over de markt, die bij elk kraampje even wilt kijken wat die te bieden heeft. Uiteindelijk til ik het magere meisje maar op, zodat ze haar krachten kan sparen en alsnog heel de markt kan zien.

Sam

Even voelt het raar en weet ik niet zo goed wat er precies gebeurd maar bij het openen van mijn ogen ben ik in een totaal andere wereld beland. Het koste me even wat moeite maar uiteindelijk wist ik Tom te herkennen met zijn zusje in zijn armen. Ik keek van de Tom van toen en naar die van nu en weer terug. Het was heel onwerkelijk, maar prachtig om te zien. " Is dat je zusje?'' vroeg ik zachtjes en hield zijn hand vast, een beetje griezelig was het wel.

Tom

''Welkom in mijn geheugen. '' merk ik droogjes op. Ik knijp zacht geruststellend in haar hand. Er is niets aan de hand, echt niet. ''Dat klopt. '' En dat is ook wel te zien. Ze heeft diezelfde doordringende donkerbruine ogen en het lichte blonde haar. Toen der tijd was ik jonger dan ik nu ben, ik zal een jaartje of 17/18 geweest zijn, dat is ook wel te zien aan mijn wat slungelige lange lijf. Je zag al vroeg aan me dat ik een knappe man ging worden, maar tijdens de puberteit is niemand echt prachtig. Ik viel destijds niet echt positief op bij de vrouwen. We lopen een stukje verder, het huisje in. Het is enorm simpel. De 'keuken' bestaat gewoon uit een spit met een vuur eronder. De meubelen zijn van hout en zelf vervaardigd. Er is geen bovenverdieping. Mijn zusje en ik slapen in een bed, mijn ouders in het andere. Als we doorlopen zie je in een kaal weitje achter het huisje een zwarte merrie staan. Het dier is niet moeders mooiste met haar ramshoofd en hoge sokken, maar ze is erg lief, een harde werker en ze mankeert nooit wat. En dat was die tijd nog belangrijker dan nu.

Sam

Ik wist niet waar ik kijken moest. Dit soort beelden heb ik alleen in de geschiedenis boeken op school gezien, maar nu stond ik er midden in. Het was fijn om Tom in zijn menselijke staat te zien. Hij was echt een jongen die hard wilde werken en dat sierde hem. Nu nog steeds. Zijn liefde voor paarden werd nu duidelijk, hij wist niet beter of je moest ergens goed voor zorgen. Misschien dat hij daarom wel zo over beschermend is.

Tom

Ergens doet het me goed om mijn familie op deze manier even terug te zien, ondanks dat het elke keer dezelfde film is die zich afspeelt en ik het heel moeilijk vind om ermee geconfronteerd te worden. Ze weet niet eens waarom...

Jongere Tom

Ik draag mijn vermoeide zusje naar binnen en leg haar op bed. Ze slaapt direct. Ik schud mijn hoofd even kort en druk een zachte broederlijke kus op haar voorhoofd. En maar volhouden dat ze niet moe was he... Ik loop naar buiten toe en trek de zwarte merrie uit de wei. Ik klop het dier op haar hals en maak haar vast aan een paal. Aan poetsen doen we eigenlijk amper, dus tuig ik haar direct op en stap dan op haar rug. De goeie ouwe merrie zet zich op haar gemak in beweging en sjokt het weggetje uit naar een van de akkers. Ik hoef niet eens meer te sturen, ze weet de weg zelf wel. Ik begroet wat inwoners die ik tegenkom en zet het dier vast aan de ploeg als we in de akker staan. Mijn vader komt net aan gelopen. Hij heeft zich vandaag al flink in het zweet gewerkt en heeft het warm, aan zijn ontblote bovenlichaam te zien. Hij is een precies oudere versie van ik, alleen dan gebruind, gespierd en aan het vergrijzen. Hij neemt de merrie van me over en begint met ploegen.

Sam

Het is net of ik naar een oude film sta te kijken. Alles is zo levensecht dat je er bijna bang van zou worden. " Je lijkt op je vader'' zei ik zachtjes tegen Tom en observeerde de man van top tot teen. Een groot schuld gevoel kwam bij me op. Hij had een echt verleden, nooit echt een jeugd gehad waarin hij zorgeloos kon spelen of met vrienden op kon trekken.

Tom

De jeugd van de kinderen in mijn tijd kan niet vergeleken worden met de jeugd van nu. Dat is onmogelijk. Het is een hele andere wereld, iedereen had andere prioriteiten. In de loop van der eeuwen is de mensheid geëvolueerd. Ik glimlach even om Sams opmerking. '' Dat heb ik vaker gehoord, ja. '' We kijken samen naar mijn vader, die samen met het paard de akker aan het ploegen is. Ik denk.... dat dit voor nu even genoeg herinneringen zijn geweest. Ik houd mijn hand even kort voor haar ogen en als ik deze weer weghaal, zit ze weer in kleermakerszit op de vloer van haar verlaten landhuis.

sam

Het liefst had ik langer naar hem gekeken en zijn vader. Meer van zijn wereld willen zien. Maar ik begreep ook dat het voor hem heel erg confronterend is. Voor ik het wist zaten we weer in mijn kamer en was alles weer zoals het was. " wauw" bracht ik wat verbluffend uit en keek hem aan. " volgens mij had je echt geweldige ouders Tom"

Tom

Ik glimlach even kort als ze me aankijkt en erg onder de indruk van mijn verleden is. Het is voor haar allemaal zo anders... En nieuw. Toch antwoord ik niet op haar opmerking. Als ik zo eerlijk mag zijn, zou ik het niet meer weten. Ik kan het me niet meer herinneren. Ze hebben me gemaakt zoals ik ben, dat is alles. En tot nu toe wordt dat gelukkig wel gewaardeerd. "Zullen we... Maar weer eens terug naar de boot gaan?" Vraag ik aan haar. Of ze wilt nog meer weten over mijn verleden. Dat mag altijd natuurlijk, ondanks dat het emotioneel zwaar voor me is. Dat is het altijd en zal het altijd blijven.

sam

" goed idee. We hebben wel genoeg historie opgehaald. Ik kok hier ooit nog eens terug" en stond soepel op om vervolgens de kamer uit te lopen. Buiten draaide ik me nog eenmaal om. Om het huis nog eens goed te bekijken " dag mam" fluisterde ik en draaide de deur op slot.

Tom

En dit is nog maar het begin... Nu klinkt het allemaal nog lief, leuk en aardig. De echte historie moet nog beginnen. Ik sla kort troostend een arm om haar heen als ze met zachte woorden nog een keer afscheid van haar moeder neemt. Het is niet makkelijk... En daar weet ik helaas alles van. Ik druk zacht een kus op haar wang voordat we teruggaan naar de boot. Tegen de tijd dat we aan boord stappen, is het diner net klaar en kunnen we direct aanschuiven. Normaal eet ik wel een hapje mee, maar nu sla ik over.

Sam

De kok had zich zoals gewoonlijk weer eens behoorlijk uitgesloofd om een heerlijk diner op tafel te zetten. " Heb je geen honger lieverd?'' vroeg ik , het was meer om de schijn op te houden bij het personeel, voor het geval dat ze argwaan kregen. Zelf wist ik goed dat hij niet altijd mee at. Tijdens het eten van mijn pasta schotel moest ik nog veel denken aan wat ik vandaag gezien had. Het was zo indrukwekkend. Ik schoof van tafel op zoek naar Tom, die ik in de slaapkamer aantrof. " Dus hier heb je al die tijd gezeten'' en ging achter hem zitten met mijn armen om zijn hals geslagen, een liefdevolle kus in zijn nek volgde.

Tom

Halverwege het diner heb ik me geexcuseerd en ben van tafel gegaan en heb de rust opgezocht. Ik had even tijd voor mezelf nodig om te kalmeren en alles op een rijtje te zetten. Bovendien helpt het feit dat heel het schip begeven is van mensen ook niet echt. Ik heb al een aantal weken niet gejaagd en dat begint nu zijn tol te eisen. Toch glimlach ik even kort als Sam binnen komt gelopen en een kus in mijn nek drukt. Zolang ze "de" plek maar overslaat. Ik heb een hekel aan die plek. Die plek is gevoelig.

Sam

" Ik heb maar tegen het personeel gezegd dat je je niet zo lekker voelde, om geen argwaan te krijgen'' murmelde ik zachtjes in zijn hals. Zachtjes wreef ik met mijn handen over zijn borst heen en drukte plagend een kus op zijn gevoelige plek.

Tom

"Dat klinkt als een prima smo..." Ik breek mijn zin abrupt af als Sam een kus in mijn nek drukt. Normaal vind ik dat geen probleem, maar niet op die plek... Ze heeft hem tot nu toe altijd zorgvuldig overgeslagen. Ik neem haar gezicht zacht in mijn handen en buig mijn gezicht naar haar toe. "Niet daar." Fluister ik zacht tegen haar lipppen. "Asjeblieft." De twee ronde, 800 jaar oude wondjes hebben een traumatische werking. T