The RolePlayingGame

Sam

Alles wat eerst zo intiem en warm was, is nu koud en afstandelijk het deed bijna pijn hem zo weg te zien gaan. Terwijl hij op stond keek ik hem na, en stond zelf ook op. " Tom..." begon ik en twijfelde. Er was een gevoel in mij dat schreeuwde dat hij niet weg mocht gaan. Niet nu niet na alles wat er gebeurd is. Kort schudde ik mijn hoofd " nee laat maar'' prevelde ik zachtjes en beet op mijn onderlip.

Tom

Ik draai me weer naar haar om als ze mijn naam uitspreekt en ik kijk haar even wat afwachtend aan. Als ze zegt dat het niets is, kijk ik haar nog even aan. '' In ieder geval bedankt voor het begrip...denk ik. '' en met deze woorden draai ik me om en loop haar kamer uit, gevolgd door haar appartement.

Sam

Zuchtend laat ik me op het bed zakken en steun met mijn hoofd op mijn handen " Stomme trut'' mompel ik gefrustreerd. Die komt dus nooit meer terug hè. De slaap kon ik toch niet vatten, daar voor was er teveel gebeurd. De gehele nacht struinde ik rond in mijn appartement en melde me in de ochtend ziek op het werk. Drie dagen bleef ik weg van het bureau en ook had ik geen contact met Tom. Toen ik eindelijk weer op het bureau verscheen lag er een grote stapel met dossiers op me te wachten. " Great'' zei ik sarcastisch en begon ze met tegenzin door te lezen.

Nick

''Je leeft. Eindelijk. Ik heb je verdomme 80 keer gebeld! '' merk ik droogjes op terwijl ik haar kantoor in kom gelopen en tegen haar aan sta te praten. Ze lijkt het niet echt te horen. Ik knip met mijn vingers voor haar gezicht. '' Je ziet eruit als een dweil. Ik praat tot je. Je hebt een hoop gemist. '' '' Van Houten heeft zijn zoekactie op je vriendje gestaakt en we hebben diegene die de sportschool in de fik heeft gezet, ook opgepakt. '' praat ik haar wat bij.

Sam

Momenteel leefde ik in mijn eigen geïsoleerde bubbel, en drong Nick niet tot mij door. Tot ik zijn vingers vlak bij mn gezicht zag en hem uit reflex fel vast greep, maar direct weer los liet. " Sorry'' verontschuldigde ik me meteen. " Het is m'n vriendje niet'' melde ik direct even en reageerde verder niet op het andere nieuws.

Nick

Ik schrik even, maar voordat ik kan reageren, laat ze alweer los. Ik plof op een stoel tegenover haar bureau en haar, neer. ''Goed, bijna vriendje dan. '' merk ik droogjes op. '' Wat is er gebeurd? ''

Sam

" We hebben geen contact punt, kun je er nu over ophouden'' mijn humeur was niet al te best en dit werkte nou niet echt goed mee. " Ik wil het er niet over hebben" zei ik terwijl ik me weer in het dossier verdiepte. Ik kon het er ook niet met hem over hebben, hoe ging ik hem uitleggen dat Tom een vampier of wat dan ook was... Ik kon het zelf amper bevatten.

Nick

Ik staar haar even aan. Okee... Er is dus iets helemaal niet naar haar zin gegaan, dat is iets wat duidelijk is. ''Goed.'' merk ik op en sta dan maar op. '' Dan zal ik je met rust laten. '' En verdwijn.

Sam

Zwaar gefrustreerd leg ik ruw een dossier aan de kant en haalde geërgerd mijn handen door mijn haren heen. Ik haalde mijn mobiel te voorschijn maar natuurlijk waren er geen berichtjes, waarom zou hij ook..? Van ellende liep ik naar buiten het park in, even een frisse neus halen, de boel op orde krijgen want zo werd het nog een lange dag...

Tom

Ik ben bij haar thuis geweest. Ik heb haar alle dagen in de gaten gehouden en kan zien dat ze een wrak is. Ik voel me er schuldig over. Ik had haar niet moeten lastig vallen, er nooit aan moeten beginnen. Je ziet wat ervan komt... Toch leg ik een briefje op haar tafel neer. Een raam open laten staan is immers nooit handig en ik kan het mooi gebruiken om ongestraft binnen te komen.

Sam

Ook het wandelingetje had niet veel teweeg gebracht, en nam een verlof dag op en reed weer naar huis. Onderweg reed ik langs de koffie shop en de chinees. Ongemerkt brachten die plekken een glimlach op mijn gezicht die al snel verdween. Thuis parkeerde ik mijn auto en liep naar binnen. Waar ik al mijn spullen op tafel gooide waardoor er een briefje van tafel waaide. Met op getrokken wenkbrauwen raapte ik het op , met snel kloppend hart.

Tom

Diner om 8 uur bij *insert name fancy restaurant* ?? staat er met een sierlijk handschrift opgeschreven. Ik ben benieuwd hoe ze gaat reageren.

Sam

Het duurde even voor ik door had wat dit betekende, maar dit kwam van Tom geen twijfel over mogelijk. De komende uren was ik druk bezig om goed verzorgd voor de dag te komen, wat niet mee viel na de afgelopen paar dagen. Om de afgesproken tijd stapte ik de taxi uit voor het restaurant. Voor deze avond droeg ik een lange zwarte chique jurk met split tot net mijn dij. Met daaronder hoge stiletto's. Met kloppend hart liep ik het restaurant binnen, licht zoekend naar de desbetreffende persoon.

Tom

Een paar minuten voor acht sta ik al in het restaurant, netjes in pak gestoken. Om klokslag acht uur stapt ze dan binnen, in een prachtigezwarte jurk die haar toch al prachtige figuur nog beter uit laat komen. Ik stap uit de schaduwen van de grote kaner en kijk haar dan aan, op het moment dat ze me gezien heeft. Ik kom op haar afgelopen. "Je ziet er schitterend uit." Complimenteer ik haar. "Ik vond het wel tijd om het een en ander... Goed te maken." Denk ik. Hoop ik.

Sam

Ik glimlachte vriendelijk om zijn compliment en kon het niet laten om zijn stropdas te perfectioneren " staat je erg goed'' complimenteerde ik hem terug. Stiekem was ik ontzettend blij hem weer te zien, en dan in pak nog wel. Hier en daar zaten andere vrouwen met jaloerse blikken te kijken. Agh het was ook zo oneerlijk. De gastheer bracht ons naar onze tafel en nam alvast onze drankjes op " twee chardonè en een karaf water'' en knipoogde naar Tom " vertrouw me maar'' zei ik glimlachend en keek hem aan. Dit was al een aardig begin.

Tom

Ik glimlach even als ze mijn stropdas fatsoeneert en een glas karaf water voor me bestelt. Ik heb werkelijk geen idee wat het is, dus ik laat me maar door haar verrassen. Ik kijk haar even aan. Wauw... Ze is echt prachtig. "Ik hoop dat ik het je afgelopen dagen niet al te moeilijk gemaakt heb." Merk ik eens voorzichtig op, om te peilen hoe ze over me denkt. "En o. Mocht je vragen hebben, stel ze asjeblieft."

Sam

Een wat afwachtend lachje rolde over mijn lippen " Nou om eerlijk te zijn'' begon ik en werd gestoord door de ober die het drinken op tafel zette en in schonk. Vriendelijk bedankte ik hem en wachtte tot hij weg was. " Om eerlijk te zijn, zijn de afgelopen paar dagen een regelrechte hel geweest'' bekende ik eerlijk. " Ik heb getwijfeld aan alles en iedereen. Ik had het gevoel alsof alles waar ik in geloofde een grote leugen was'' vervolgde ik en nam een slokje chardone, die overigens zeer goed smaakte. " Ik ben wederom erg blij dat je vanavond af wilde spreken, ik was bang je nooit meer te zien'' bekende ik ook gelijk eerlijk aan hem.

Tom

Ik kijk haar aan en knikte even terwijl ze sprak. "Dat kan ik goed begrijpen. Maar geloof me, waar je ook in gelooft... Zoals een God bijvoorbeeld. Hij bestaat niet. Echt niet." Merk ik droogjes op. Maar dat was weer een discussie op zich. "Ja, naast de mensen leven nog een hoop andere wezens op deze wereld, maar dat verandert voor het menselijke leven weinig. Je kan dus rustig blijven geloven in wat je gelooft." Merk ik grinnikend op. "Ik heb er ook aan zitten teijfelen of ik nog contact met je zou zoeken. Ik ben egoistisch weet je, ik breng je in gevaar omdat ik je graag wil zien. Als ik je echt zou willen beschermen op de beste manier, dan zou ik weg van je moeten blijven." Merk ik op.

Sam

in God geloven deed ik niet nooit gedaan ook. Maar ik geloofde wel in de oprechtheid van mensen en hun eerlijkheid maar nu was dat zwaar in twijfel getrokken. " Als dat de enigste manier is om mij te kunnen beschermen, waarom doe je dat dan niet?'' het klonk misschien wat hard, en ik wilde niets liever dan hem om me heem hebben maar wat zorgde er voor dat hij me niet met rust kon laten? De Ober kwam ons de kaart brengen en verliet ons weer snel. " Ik was overigens zeer verrast door je briefje'' merkte ik op terwijl ik de kaart opensloeg.

Tom

''Geen idee. Ik vind je heel erg aardig en je bent lang niet zo naief en vervelend als de gemiddelde mens. Ik vind je aanwezigheid erg fijn, Sam. Heel erg fijn. '' Geef ik toe. Ik ben slecht in dingen toegeven, daar ben ik niet voor gemaakt. En eigenlijk zeker niet tegenover een mens, maar ik heb nu geen keuze. Ik heb het mezelf aangedaan. Ik glimlach even als ze zegt dat ze zeer verrast was over mijn briefje. Tja...

Sam

Ik glimlachte even bij het horen van zijn reden om mij niet met rust te kunnen laten. Het was in ieder geval een begin. " Als je me dan toch niet met rust kunt laten, vertel me dan alsjeblieft wat voor een gevaar ik dan loop? Want waar moet jij mij tegen beschermen?'' Dat was een brandende vraag die ik al veel eerder had willen stellen. En er gingen er nog veel meer volgen.

Tom

''De wet. '' geef ik rustig antwoord op haar vraag. '' Ónze wet. '' verduidelijk ik het. Ik kijk naar de kaart en bestel een licht hoofdgerecht. Mensenvoedsel is voor mij niet makkelijk te verteren, dus om aan het vlees te gaan, sla ik even over.

Sam

Zelf bestel ik een salade mista bij de ober, de afgelopen paar dagen had ik niet bijzonder goed gegeten dus een zware maaltijd leek me niet zo een goed idee. " Oke, jullie wet daarvoor loop ik gevaar. Maar die hoeven dit allemaal toch niet te weten te komen? Of wel dan?'' zolang ik er niets over bekent maak was er geen reden tot paniek dacht ik zo.

Tom

''Zeker niet, het mag zelfs niet boven tafel komen, want dan bezegel je je eigen lot en dat is niet bepaald...prettig. '' merk ik droogjes op. '' Overal zitten ogen en oren, Sam, dat weet je zelf ook. ''

Sam

Daarin kon ik hem geen ongelijk geven. " Van mij zullen ze niets horen, daar kun je van op aan gaan'' duidde ik nog even aan. " Om even een brutale vraag te stellen, Wat ben je precies?''