The RolePlayingGame

Sam

Wat verrast door de bezorgdheid in zijn stem kijk ik hem aan en knik " ik beloof het" en druk een zoen op zijn lippen en houd die een korte tijd aan. " je krijgt nog wel wat van me tegoed" fluister ik tegen zijn lippen aan en stap de auto uit.

Sam

Bij de parkeer plaats is het onwijs druk er is dus echt paniek. " bedankt voor deze avond, en voor se lift" bedankt ik hem en Wat verrast door de bezorgdheid in zijn stem kijk ik hem aan en knik " ik beloof het" en druk een zoen op zijn lippen en houd die een korte tijd aan. " je krijgt nog wel wat van me tegoed" fluister ik tegen zijn lippen aan en stap de auto uit.

Tom

Ik houd de kus vast en glimlach even kort, waarna ik wegrijd en mijn auto in de parkeergarage zet. Ik kleed me razendsnel om en al snel ben ik alweer op de crime scene te vinden, alleen houd ik me in de schaduwen verborgen en bekijk hoe het team van Sam te werk gaat. Het is druk. Er is paniek. Je voelt het.

Sam

Voordat ik samen met mijn team naar de pd verrek weet ik snel om te kleden. Want in een avond jurk staat zo vreemd. Niet veel later kom in een jeans met shirtje naar buiten gelopen en stap in de grote suv auto. Op de pd vinden we weer ene vrouw dit maal nog erger toe getakeld als de vorige.

Nick

Ik was al terplaatse en heb het lijk al even bekeken. Over haar hele lijf lopen diepe scheuren en kerven en ze is helemaal leeggebloed. Het rare is dat er bij het slachtoffer amper tot geen bloedvlekken liggen, wat dit dus weer erg verdacht maakt. Ik kijk op als Sam naast me komt staan. '' Ziet er fraai uit, niet? '' merk ik sarcastisch op.

Sam

" hmm ze is er nou niet echt van opgeknapt" antwoord ik net zo sarcastisch terug. En keek de omgeving rond, geen enkel spoor van de dader of moordwapen. Wel trekt een spoor van bloed mijn aandacht dat naar de muur toe leid. Alle kleur trekt uit mijn gezicht weg bij het zien van wat er op de muur staat. Met bloed geschreven " sam jij bent de volgende" ik stond aan de grond genageld " jongens" en er klonk toch redelijk veel paniek in mijn stem.

Nick

''Niet echt nee. '' antwoord ik haar op haar sarcastische antwoord. Ik loop naar haar toe als Sam ons roept en eruit ziet als een spook. Ik richt de schijnwerper op de muur en mijn wenkbrauwen schieten omhoog als ik zie wat er met het bloed op de muur is geschreven. Sam is de volgende. '' Godverdomme. '' vloek ik. Dit is een grote kartel. Iemand loopt ons gek te maken en tot nu toe gaat dat best goed. We weten niet wie of wat het is, alle sporen leiden tot niets... en de moordenaar gaat lekker door. Dit bevalt me totaal niet.

Sam

Trillend als een rietje zoek ik steun aan een van de agenten. Mijn hoofd tolde lichtjes. Ik had veel mee gemaakt en kon veel hendelen maar dit ging toch even iets te ver. Direct werden er maat regelen getroffen van houten hoorde ik roepen " 24 uur bewaking, niemand laat jou een seconde alleen en je word van deze zaak afgehaald. We kunnen het risico niet lopen dat je te dicht betrokken wordt" " is er iemand die je thuis kan brengen, want je moet daar ook weg, we mogen geen enkel risico nemen" wat beduusd hoorde ik het allemaal aan en zei niet gek veel

Tom

Het bloedspoor is overduidelijk aanwezig en het gaat richting een steeg. Het kan misschien een val zijn, dus ik besluit er niet heen tr gaan en bij Sam in de buurt te blijven. Ik kan nu moeilijk eens naar de voorgrond treden, aangezien ik hier niet eens mag zijn en van Houten me echt niet met haar alleen laat, dus laat ik een collega van haar, Nick haar thuisbrengen. Daar vang ik haar wel op.

Nick

Ik pak Sams hand vast dn trek haar mee. "Ik breng haar wel thuis." Merk ik op en doe dat ook. Eenmaal bij haar aan de voordeur kijk ik haar aan. "Weet je zeker dat ik niet hoef blijven slapen?"

Sam

Het ging allemaal in een waas aan me voorbij, helder nadenken Zat er niet in. Pas thuis kwam ik weer een beetje terug op aarde. " nee Nick dankje dat hoeft echt niet, ik red me wel" bedankte ik hem vriendelijk. " mocht ik het toch niet redden dan ben jij de eerste die ik bel goed?" beloofde ik hem. " Beloof me dat je die randdebiel te pakken krijg" en nam afscheid en liep mijn huis binnen. Waar ik Tom stiekem wel verwachtte.

Nick

Ik knik en ga dan weg. Die kleerkasten zullen straks ook wel komen en voor Sams voordeur overnachten.

Tom

Ik stap uit de schaduwen van haar gordijnen en kijk haar aan. Ik loop naar haar toe en pak haar beet, voordat ze dalijk echt om valt. "Gaat het een beetje?" Vraag ik nu met oprechte bezorgdheid in mijn stem. Al het bloed uit haar gezicht is weggetrokken.

Sam

Zoals verwacht was Tom al binnen en ontving hem in zn armen. Diep zuchtte ik en hield hem stevig vast. " Nu wel'' murmelde ik zachtjes en haalde nog maals diep adem. Alle kleur was uit mijn gezicht verdwenen. " Is er jou nog iets opgevallen?'' wilde ik wel direct weten.

Tom

Ik sluit mijn armen om haar heen en druk haar even zacht tegen me aan. Ik laat haar dan weer los en wijs naar de bank. Ik loop zelf naar de keuken en schenk een kop thee voor haar in, die ik haar geef. "Het is geen mens." Concludeer ik. Ik ga tegenover haar zitten en kijk haar aan.

Sam

Nog steeds wat verdoofd nam ik plaats op de bank en dankbaar glimlachte ik als hij met de thee aan kwam. Voorzichtig blies ik om het af te laten koelen. " een mens is tot zoiets niet in staat" beaamde ik " maar wwaarom ik ?" vroeg ik hardop af en keek hem met verdrietige ogen aan " is het toch Dimitri?""

Tom

"Een mens... Nee. Dat is onmogelijk." "De Demetri waar jij het over hebt, is het niet. Dan zou ik zijn geur herkennen en die herkende ik niet. Hij is voor mij onbekend. " maar niet onvindbaar. En reken maar dat ik hem ga vinden en vermoorden. "Vampiers hebben het eeuwige leven. Ja dus... Zou je denken, maar veel gaan zich echt vervelen en uiten dat op verschillende manieren. Een deel daarvan gaat moorden, puur om dat het kan. Mensen gek maken, dwaalsporen neerleggen, toekijken hoe de mens keer op keer faalt om zaken op te lossen. Het vermaakt hen, geeft hen iets te doen... " leg ik uit. "Het klinkt heel luguber, maar je moet weten dat er maar weinig vampiers zijn die zoveel rekening met de mens houden als ik. Het leven van demens is een deel van ze geworden en ze zien het gewoon als vermaak en voedsel. Meer niet."

Sam

Nog steeds wat verdoofd nam ik plaats op de bank en dankbaar glimlachte ik als hij met de thee aan kwam. Voorzichtig blies ik om het af te laten koelen. " een mens is tot zoiets niet in staat" beaamde ik " maar wwaarom ik ?" vroeg ik hardop af en keek hem met verdrietige ogen aan " is het toch Dimitri?""

Sam

"Oh fijn, heel erg fijn'' zei ik sarcastisch en liet hem met moeite los om op de bank plaats te nemen. "Ik dacht toch echt alles te hebben mee gemaakt'' en zuchte diep uit. " Kijk mij nou zitten, ik heb erger mee gemaakt en hiervan raak ik haast in paniek'' ratelde ik hardop en liep onrustig door de kamer heen.

Tom

Ik kijk even naar haar gezichtsuitdrukking. "Je hoeft niet bang te zijn, Sam. Ik ben bij je en laat niemand jou wat aan doen." Verzeker ik haar. "En als je wilt en het fijner vind kunnen we altijd samen naar Demetri gaan, maar je hoeft niet mee. "Je hebt een hoop meegemaakt, maar bent zoals alle andere mensen ontwetend over hetgeen wat hier nog meer op aarde leeft." Leg ik uit. "Gun jezelf even de tijd on dit te verwerken."

Sam

Ik keek hem even wat sceptisch aan toe hij zei dat hij er voor ging zorgen dat mij niets overkwam. " Zoiets kan je niet beloven Tom'' zei ik hoofdschuddend en plofte weer op de bank neer. " Die belofte heb ik iets te vaak gehoord en steeds konden ze hem niet waarmaken, En dat geeft niet, is niet erg maar het klinkt voor mij meer iets wat toch gaat falen'' Nu hij over naar Dimitri gaan begon keek ik hem aan alsof hij niet goed bij z'n hoofd was geworden. " Nee dankje, ik bloed wel vrijwillig dood''

Tom

''Misschien...misschien niet. '' merk ik droogjes op. Ik staar haar even met opgetrokken wenkbrauwen aan en schiet ineens in de lach als ze over vrijwillig doodbloeden begint. ''O Samantha... '' De ironie van haar opmerking... Of ze het nu expres deed of niet, het is wel grappig eigenlijk, terwijl het eigenlijk niet grappig moet zijn. '' Laten we dat maar niet doen, krijg je zo'n rotzooi van. ''

Sam

Zijn lach werkt nog al aanstekend en niet veel later gieren we samen van het lachen over de grond. De tranen moest ik wegvegen onder mijn ogen en lachte nog wat na " Oh wat een bende'' zei ik nog wat hees en zakte lekker tegen Tom aan op de bank. Dit was een hele vreemde avond van doodsangst naar de slappelach.

Tom

''Welkom in mijn leven, Sam. '' merk ik droogjes op nadat we uitgelachen zijn en ze tegen me aan geploft is. ''Het ligt allemaal nogal gecompliceerd. Maar je went eraan. '' Ik haal eens diep adem en speel met een plukje van haar haar.

Sam

" ik geloof niet dat ik een andere keus heb'' zei ik met een kleine glimlach en hield hem vast, het voelde best veilig zo moest ik toegeven. Een tijdje zaten we zo in stilte even te genieten van de rust. Tot ik wacht rechter op ging zitten en hem met een klein speels grijnsje aan keek '" Kom eens hier'' sprak ik met uitdagende ondertoon.

Tom

Ik glimlach even kort en een tijd lang denk ik even na over de gebeurtenissen die de laatste tijd gebeurd zijn. Ik kijk haar aan als ze wat rechterop gaat zitten en me met een speelse grijns aankijkt. Okee... Wat voert die nu weer in haar schild... Ik schuif maar naar haar toe en kijk haar vragend aan.

Sam

Ik sla mijn armen lichtjes om zijn hals en breng mijn lippen dicht bij die van hem " Fijn dat je er bent'' murmelde ik tegen zijn lippen aan, en hield nog een beetje afstand. " En ik geloof'' begon ik en streek wat langzaam met mijn hand over zijn borst '' Dat je nog iets van me tegoed had'' maakte ik mijn zin af.