The RolePlayingGame

Sam

3/4 dagen is best lang maar er is niet veel aan te veranderen. We moeten dan maar verder gaan met zijn familie en vrienden ondervragen. '' Als u dat zou willen doen graag'' zonder te verblikken of te verblozen staarde ik terug en wachtte rustig af.

Tom

''Momentje alstublieft. '' merk ik op en loop weg om even het een en ander na te vragen. Daarna kom ik weer teruggelopen. '' Ik heb me laten vertellen dat de patiënt samen met zijn moeder in de auto zat. Ze ligt zelf ook in het ziekenhuis en word in kunstmatige coma gehouden. Ze zijn beide zwaar gewond maar hebben geluk gehad, als het er zo uit blijft zien en beide stabiel blijven, zouden ze er weer bovenop moeten komen. '' Ik pauzeer even voordat ik weer verder praat. '' Is er nog iets anders wat ik voor u kan doen, mevrouw Quartez?''

Sam

Dit was dan wel weer een flinke tegenvaller maar mijn collega's hadden al het een en ander gevonden dus waren we niet compleet terug bij af. '' Dat is zeer spijtig'' en ik stond alvast op van mijn stoel. '' Als u mij op de hoogte zou willen houden over wanneer hij aanspreekbaar is heel graag'' vroeg ik vriendelijk en overhandigde hem mijn kaartje, wat totaal overbodig was maar het ging om het idee.

Tom

Ik glimlach even en knik kort. '' Maar natuurlijk. '' Ik kijk even naar haar kaartje. Bekend hmmm... ''Ik zal u uitlaten. '' Ik loop naar de deur en houd deze voor haar open.

Sam

Met een vriendelijk glimlacht bedank ik hem nogmaals '' Bedankt en een fijne dag nog'' en met deze woorden liep ik de spreekkamer uit op weg naar de uitgang. Tijdens ons gesprek was mijn telefoon wel 10 keer over gegaan, kennelijk was het dringend. Ik wachtte totdat ik in de auto zat en belde toen terug, het was Nick die bij de patholoog-anatoom was geweest en het autopsierapport van Daan de Vos heeft gekregen.

Nick

''Was je bezig met een knappe dokter... '' merk ik op nadat Sam eindelijk haar telefoon gevonden lijkt te hebben, of althans, het groene hoorntje. ''Ik heb het autopsierapport van Daan de Vos ontvangen. '' vervolg ik direct zonder dat ze er wat tussendoor kan zeggen. ''Het past in het patroon. ''

Sam

Van schrik laat ik bijna mijn telefoon uit mijn handen donderen. '' Dus alles komt overeen met de voorgaande zaken?'' herhaalde ik nog even voor de duidelijkheid. Ondertussen reed ik alweer richtig het bureau om daar het dossier verder door te spitten.

Nick

''Alles. In stukken gescheurd, helemaal ontdaan van bloed, die gekke puntjes in hun nek... Ik vind het heel erg bijzonder. Mensen worden suspicious, Sam... '' merk ik bedenkelijk op.

Sam

" Ik zie je zo op het bureau'' zei ik wat kort en hing op. Bij het bureau haalde ik gelijk alle oude dossiers uit het archief die het zelfde patroon hadden als deze zaak. Uren heb ik mij er over gebogen, geprobeerd het verband te vinden tussen al deze zaken. Maar ik vond het maar niet, en hier langer blijven had ook geen enkel nut. Ik pakte de dossiers weer in en stopte ze in mijn tas. Ik zal er thuis ook nog eens naar kijken.

Tom

Dit zal waarschijnlijk een van de laatste dagen zijn dat ik nog enigszins tijd naar huis kan. Tegen de tijd dat Sam thuis binnen gestapt komt, ben ik net begonnen met koken. Ik steek mijn hoofd om de deur. ''Dag vrouwe Quartez, waarmee kan ik u van dienst zijn? ''

Sam

Mijn humeur was alles behalve gezellig en met een klap gooide ik de deur in het slot en mijn jas op de kapstok. Met de dossiers in mijn handen liep ik de keuken binnen en gooide ze op tafel. '' jij mag mij gaan vertellen wat hier aan de hand is.'' zei ik nijdig en wees naar de stapel dossiers. '' Hier heb ik het dossier van Daan de Vos, die op precies dezelfde manier vermoord is, als tientallen vrouwen. Precies tot in detail komt alles overeen. Waar weet jij meer van, wat je voor mij verzwijgt!'' Ik wist niet wat ik moest geloven. Tom had Daan de Vos vermoord dat wist ik in ieder geval zeker. '' Heb'' En ik onderbrak mijn zin omdat ik spontaan begon te huilen. '' Heb jij die onschuldige vrouwen vermoord'' mijn stem bibberde terwijl ik deze woorden uit sprak. Het liefst deed ik nu als een klein kind mijn handen op mijn oren, alsof ik het antwoord niet wilde horen.

Tom

Ik schiet terug naar het fornuis om het gas uit te zetten als er een enorme stroom woorden uit Sams mond komt en ze met een klap een aantal dossiers op tafel neergooit. Ik trek haar in mijn armen. '' Ssssh. '' murmel ik zacht in haar oor. '' Ik heb Daan de Vos vermoord maar ik begrijp het niet. '' En laat haar weer los. Ik sla een van de dossiers open en kijk ze vluchtig door. ''Ik heb die vrouwen niet vermoord. '' merk ik op en schud mijn hoofd. Als ze me nog steeds argwanend aankijkt, kijk ik haar ook aan. ''Echt niet, Sam. '' ''Ik jaag niet in de buurt. '' Hoe vaak moet ik het haar nog vertellen... '' Ik weet niet wat er aan de hand is maar daar ga ik wel achter komen. '' beloof ik haar. De alarmbellen gaan direct rinkelen.

Sam

Waarom moest dit nou gebeuren? Waarom moest uitgerekend Tom Daan de Vos vermoorden? Waarom moesten nou juist precies deze zaken met elkaar overeen komen? '' Maar als jij het niet was, wie dan wel?'' vroeg ik terwijl ik hem nu maar stevig vast pakte en niet meer los wilde laten. '' Op het bureau word er nu flink op los gespeculeerd, sommige hebben jouw naam al een paar keer laten vallen'' Want ook bij ons zijn alle alarmbellen gaan rinkelen.

Tom

Ik schud mijn hoofd, ten teken dat ik geen antwoord op haar vragen kan beantwoorden. Misschien heeft de magistraat er iets mee te maken, misschien is het een nieuwe vampier die niet weet wat hij doet... Misschien is het wel iemand die ons na probeert te doen, het kan ook iets compleets anders zijn. Ik weet het echt niet. ''Hm. '' merk ik op naar haar als ze zegt dat mijn naam al een aantal keren op het politiebureau hebben laten vallen. ''Ze zullen er nooit achterkomen dat ik het ben geweest. '' ''Ik laat geen vingerprints of enig ander menselijk overschot achter. '' Mijn haren vallen ook niet uit. Er zal geen enig bewijs zijn dat ik het ben geweest, dus dat scheelt. Toch is het oppassen geblazen. Ik moet 'ons' geheim geheim houden.

Sam

" Oh Tom wat moeten we nou?'' vroeg ik hardop terwijl ik hem aan keek en de mascara onder mijn ogen vandaan veegde. De term ' normaal' kwam in onze relatie niet voor helaas. '' Heb je een alibi voor die avond? Want ik ben bang dat ze je binnenkort gaan verhoren over die avond.'' En het verhaal thuis in bed wordt tegenwoordig niet meer geloofd. '' Zou het Armando kunnen zijn geweest?'' Het liefst schoof ik alle schuld op hem, zolang ze om welke reden dan ook maar niet bij Tom uit zouden komen. Ik zou de zaak kunnen saboteren maar dat kostte mij m'n baan en met een beetje pech een gevangenisstraf...

Tom

''Ik weet dat je hem haat maar Demetri is een vriend en bovendien heeft hij hier ook last van. Nee, hij zou dit nooit gedaan hebben. Bovendien had ik het geweten als hij dat gedaan zou hebben. '' ''Het enige wat ik kan doen is de herinneringen van iedereen op het bureau weg halen. Probleem opgelost. ''

Sam

Heftig schudde ik mijn hoofd '' Nee want die zaken moeten opgelost worden, er zijn tien tallen families die met vragen zitten die al zo lang onbeantwoord zijn. Als iedereen zijn geheugen kwijt raakt worden ze nooit opgelost en dat wil ik die mensen niet aan doen.'' niets was zo erg om met vragen te blijven zitten waarvan niemand de antwoorden wist.

Tom

''Dan zal ik zelf op onderzoek uitgaan. Ik zal vanavond een paar bekenden bellen om te vragen of hen de laatste tijd wat opgevallen is, laten we daar maar eens mee beginnen. '' Je dacht toch niet dat June en Demetri de enige in mijn kennissenkring waren... Als ik haar een beetje schaapachtig zie kijken, glimlach ik even. '' Je hoeft geen galajurk aan, geen paniek. ''

Sam

'' Gelukkig'' en ik trok er een gek gezicht bij, aangezien de laatste keer dat ik June ontmoette ik in een flamboyante jurk moest. '' Ik ga dat maar eens opruimen'' En ik knikte naar de dossiers die ik bij binnenkomen op tafel had gegooid. '' Wat eten we?'' vroeg ik terwijl ik de tafel leeg maakte om vervolgens op te dekken voor het eten.

Tom

''Doe dat maar. '' merk ik op en druk een geruststellende kus op haar mond. '' Het komt wel goed. '' ''Groentesoep. Lekker ouderwets. '' merk ik grinnikend op. Het wordt kouder dus een soepje is dan wel op zijn plaats, denk ik. Sam kan bovendien ook niet elke dag pasta blijven eten, al zal ze daar als Italiaanse weinig moeite mee hebben...

Sam

" Oooeeehh lekker " jubbel ik vrolijk terwijl ik in mijn handjes klap. Rustig ga ik verder met het dekken van de tafel. Als ik daar klaar mee ben loop ik naar Tom toe en sla mijn armen om zijn middel en druk mijn wang tegen zijn rug aan. " hoe was je eerste werkdag Dr Kaulitz?" " nog sexy verpleegsters verslonden tijdens het spreekuur? " vroeg ik grinnikend

Tom

Ik glimlach even als ze zegt dat het lekker is. '' Dat hoop ik maar. '' merk ik op terwijl ik weer begin met koken nadat ik een kus op haar lippen heb gedrukt. '' Hectisch maar erg afwisselend en interessant. Er was een klein meisje met een arm uit de kom die ik heb mogen zetten. Ze hield zich sterker en stiller dan de gemiddelde volwassene. Zo apart om te zien. '' merk ik glimlachend op.

Sam

Ik grinnik even kort als hij twijfelt aan zijn eigen kookkunsten. Kort frons ik mijn wenkbrauwen als hij verteld over het meisje en haar arm. '' Die kinderen zijn soms zulke ongelofelijke bikkels'' en ik schenk twee glazen wijn in en geef er een aan Tom. " Zo herinner ik mij Killian nog als de dag van gisteren. Hij vond zijn vader dood in de garage met een kogel door zijn hoofd. Maffia deal die verkeerd was gelopen'' begon ik en draaide de wijn rond in het glas. '' Het mannetje was pas 11 jaar oud. Hij wilde niet huilen want hij moest sterk zijn voor zijn zusje en moeder'' Ik keek even Tom zijn kant op '' Wat had ik te doen met dat kind zeg, echt ongelofelijk'' ik hield echt van mijn werk maar dit waren de momenten die je je hele leven bleven achtervolgen.

Tom

Ik kijk haar aan terwijl ik voor haar opschep en het bord voor haar neer zet en knik even. '' Kinderen begrijpen de wereld anders als ons. '' merk ik op en glimlach even. ''Ze zijn inderdaad ontzettend hard voor zichzelf, over het algemeen. '' Ik ga tegenover haar zitten met een bak koffie, mijn 'diner' maar het is beter dan niets. Ik kijk haar aan en bestudeer haar gezicht even kort. Ze is prachtig, zoals altijd maar haar opeengeklemde kaken en pinnige blik in haar ogen verraden dat ze een lange dag achter de rug heeft gehad. Ze is moe.

Sam

Vlak voordat ik aan tafel ga schenk ik mijn glas nog wat bij en ga dan zitten ''Heerlijk lieverd, dankjewel'' en ik blaas hem een kusje toe. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik hem naar me voel kijken '' Tom je doet het weer'' zeg ik lachend tussen de happen door. Ik werd niet snel verlegen maar hem lukte het keer op keer. " Maar vertel verder, hoeveel levens heb je vandaag gered?'' gevolgd door een speelse grijns en een slok wijn.