The RolePlayingGame

Tom

Ongeveer een kwartiertje later sta ik al voor de deur. Ik bel aan. Ondanks dat ik net uit het politiebureau kom nadat ik opgepakt was bij een grote brand, zie ik er zoals altijd, onberispelijk uit. Ik kan er niets aan doen.

Sam

Toen de deurbel ging deed ik onbewust een laatste check-up in de spiegel en deed open. " Hey'' en glimlachte lief naar hem, en deed een pas opzij zodat hij naar binnen kon lopen. Ik moest toegeven voor iemand die een dag vast had gezeten zag hij er bijzonder goed uit.

Tom

''He. '' Merk ik op en loop naar binnen toe. Ik zet mijn sporttas in een hoek in de gang neer en draai me dan naar haar om. Ze ziet er echt afgedraaid uit, maar dat is ook niet raar na twee nachten slecht geslapen te hebben. Integendeel zelfs.

Sam

Als de deur dicht is draai ook ik me om en vind Tom al kijkend naar me in de gang staan. " Ja ik weet het, ik zie er uit alsof ik onder de trein gelegen heb" merkte ik kort op en keek even naar mijn eigen voeten aangezien ik er nog al zenuwachtig van werd.

Tom

Ik lach even zachtjes. '' Wat een aparte redenering. Die had ik nog niet gehoord. Maar het valt mee, je ziet er alleen moe uit. '' merk ik op. ''Zal ik een kop koffie voor je zetten? ''

Sam

'' Lekker" merk ik op en loop voor hem uit de keuken in. Hij was bij mij te gast, niet andersom dus ik ging de koffie maken. In de keuken kwam het apparaat tot leven met een simpele druk op de knop en nog geen twee tellen later stonden er twee heerlijke koppen cappuccino klaar, en overhandigde er een aan hem.

Tom

Ik glimlach even kort als ze me voorgaat naar de keuken en voor ons twee koppen cappuccino klaar maakt. Ik knik even als bedankje als ze me de kop overhandigt en neem een slokje. Ik kijk haar aan.

Sam

Het melkschuim van de koffie liet een snoertje achter op mijn bovenlip. Met het puntje van mn tong haalde ik het weg en keek vervolgens Tom recht in zn ogen aan. Het was fijn om hem in mn buurt te hebben. " ik ben blij dat je er bent" zei ik dankbaar en leunde wat tegen het aanrechtblad aan.

Tom

''Staat je goed, zo'n snorretje. '' merk ik grinnikend op en kijk haar ook aan als zij mij aankijkt. '' Daar ben ik blij om. '' En neem nog een slok van mijn koffie. Ah, lekker bakkie pleur. Knapt een mens van op.

Sam

"dankje" en nam nog een slok. " hoe heb je het voor elkaar gekregen dat ze je hebben laten gaan?" vroeg ik toch aan hem, de onwetendheid knaagde toch aan mij. Ik liep langs hem heen naar de woonkamer en ging in het hoekje van de bank zitten.

Tom

Ik volg haar op de voet als ze naar de woonkamer loopt en ga ook op de bank zitten. '' Ze konden niet genoeg bewijs vinden om me te houden, dus hebben ze me alsnog laten gaan. '' Leg ik simpeltjes uit. Ik zet mijn kop koffie op de salontafel neer en kijk haar aan.

Sam

" dat had ik ze ook nog kunnen vertellen" zei wat cynisch en nam nog een laatste slok van de koffie en zette het kopje op de salon tafel. Ik was nog steeds pissig over het feit dat hij onterecht vast heeft gezeten. Nu hij me weer zo aan zat te kijken schoof ik wat meer zijn kant op en ging lekker tegen hem aan zitten en zuchtte diep uit.

Tom

"Maar ze geloofden je niet en mij uiteindelijk wel." Merk ik glimlachend op en leg mijn hand zacht om haar middel heen als ze tegen me aan komt zitten. Ik druk mijn lippen even zacht tegen haar wang.

Sam

" het is standaard, wij als betrokken agenten worden nooit geloofd tot het tegendeel bewezen is." legde ik uit en legde mijn arm om zijn buik heen. " ik ben blij dat je er bent" en drukte een kus op zijn kaak, en keek hem aan waarna ik glimlachte.

Tom

"Ah, vandaar." Nu weet ik dus hoe dat zit. Zo erg ben ik niet op de hoogte van het dagelijkse werk van politieeenheden. Dat ze daarin wel eens falen.... Dat hoor ik vaak zat, maargoed, dat zeg je niet tegen een agente die in je armen ligt. Sam doet haar werk goed, alleen haar collega's en bazen niet, beetje jammer. Maar zo heb je altijd overal rotte appels tussen zitten.

Sam

" het politie systeem faalt wel vaker." geef ik eerlijk toe. Ook ik heb fouten gemaakt in mn carrière. Ik ging wat rechterop zitten en zag nu de lichte afdruk in zijn wang staan. Laaiend schoot ik omhoog " wie heeft dit op zijn geweten" en draaide zijn gezicht de kant van het licht op zodat ik het beter kon zien.

Tom

Ik kijk haar aan als ze ineens woedend overeind schiet als ze mijn gezicht ziet. "O. Dat. Ze waren het niet met mijn antwoord ineens." Merk ik simpeltjes op, alsof ik over het weer aan het praten was. "Het is niets bijzonders." Wuif ik het weg.

Sam

" wie heeft dat gedaan?" vraag ik als ik wat afgekoeld ben en weer rustig op de bank naast hem zit. " noem dat maar niets bijzonders" een ga weer rustig tegen hem aan zitten. " ik zal morgen wel verhaal gaan halen" mopperde ik nog Kort na. Even was ik stil en luisterde naar het kloppen van zijn hart.

Tom

Als ze weer gaat zitten, strijk ik met mijn vingers door haar sonkere haren heen. "Doet er niet toe, het is een afgedane zaak. Houd je er gewoon buiten." Merk ik op en druk weer mijn lippen zacht tegen haar huid. Ik krijg haar wel overgehaald...

Sam

Ik hield wijs mijn mond dicht, het had geen zin om hier onze energie aan te verdoen. Zijn lippen voelde warm tegen mijn huid aan, een glimlach verscheen en ik drukte mijn lippen terug op die van hem. Met mijn hand wreef ij kort over zijn buik heen.

Tom

Told you she'd shut up... Ik sluit mijn ogen even en houd haar kust even vast. Aan de ene kant is het raar. We kennen elkaar net, praten gaat niet zo heel makkelijk maar we zitten wel graag aan elkaar. Dit ia een ... Aparte verstandshouding.

Sam

Kort nadat hij de kus vast hield, haakte ik af. Mijn gevoel zei dat ook hij twijfelde. Het was ook vreemd elkaar amper kennen maar een gigantische aantrekkingskracht tot elkaar hebben. Stukje bij beetje schoof ik wat van hem vandaan. " sorry" dit was zo fout maar voelde zo verdomd goed aan.

Tom

Na een paar seconden haakt Sam toch af en schuift ze wat bij me vandaan. Ik kijk haar aan en schud mijn hoofd als ze zich begint te verontschuldigen. "Nee, doe niet zo gek. Ik had niet moeten beginnen." Merk ik op.

Sam

Dit kon gewoon niet, we waren beide volwassen en kijk wat er gebeurd. Ik stond op en liep wat door de kamer. " kom op Tom jij weet net zo goed als ik dat dit een hele vreemde situatie is." en keek hem aan. " ik ken je amper, weet niet eens wie je werkelijk bent en toch als ik naar je kijk is er een soort drang naar je" ik haalde een hand door mb haren.

Tom

"Dit is een hele vreemde situatie ja." Beaam ik. Maar of ik het daadwerkelijk ook echt erg vind... Daar durf ik geen volmondig 'ja' op te zeggen, want dat is namelijk niet zo. Ik trek even mijn wenkbrauwen op als ze me misschien wel verwijt, dat ze me niet eens kent. Ze moest eens weten... Ze is van de weinige die 'zoveel' over me weten. De rest komt al niet eens verder dan dat ze me een paar keer hebben gezien. Ze weten mijn naam niet eens. Ik haal mijn shouders op. "dat is helaas mijn vloek." Merk ik zachtjes op. Ze al me wel voor gek verklaren, maar ergens is bet echt zo.