The RolePlayingGame

Sam

De prachtige bloemen vielen meer dan goed in de smaak, wat dat betreft had ie wel pluspunten gescoord. '' Dankje ze zijn prachtig'' bedankte ik hem vriendelijk en liet hem verder binnen. Achter hem sloot ik de deur en liep naar de keuken om de bloemen in een vaas te zetten. '' Rode, witte of iets anders drinken?'' en zette de bloemen op tafel neer.

Tom

Ik hang mijn jas op en doe braaf mijn schoenen uit. Ondanks dat zij op haar hakken loopt, doe ik ze toch uit. Het is niet netjes om het huis van een ander te bevuilen. Daar houd ik zelf ook niet van. Ik bekijk de hoge hal even. Mooi. De hal is al mooi, laat staan hoe de rest eruit ziet. Ik loop haar achterna en leun nonchalant tegen de deurpost aan. '' Water, asjeblieft. '' merk ik op.

Sam

Vanuit de koelkast schonk ik een glas gekoeld bronwater voor hem in en gaf het aan '' Hoe is het met je zij?'' en ik keek hem even schaamteloos recht in zn ogen aan. Nu ik zo recht voor hem stond merkte ik pas op hoe lang hij wel niet was, zelfs met mn hakken aan was ie nog een kop groter.

Tom

''Die zit er nog steeds aan. '' merk ik glimlachend op. Ik neem het glas aan en kijk net zo rustig terug in haar ogen. ''En ben je een beetje van de schrik bekomen? '' vraag ik wat zachter terwijl ik haar aankijk, zo diep, dat ik bijna dwars door haar heen lijk te staren, alsof ik zo recht haar ziel inkijk.

Sam

Kort moest ik wat lachen om zijn opmerking, " inmiddels wel, je wend er aan het hoort bij mn werk, dus echt lang heeft het geen impact op me gemaakt nee" antwoorde ik nog vrij rustig. Wat subtiel schraapte ik mn keel. " uhm Tom" begon ik zachtjes " je doet het weer" en glimlachte wat speels waarna ik weg keek van zijn vasthoudende blik.

Tom

Ik glimlach even kort. "Dat geloof ik zomaar ja." Reageer ik op haar opmerking dat ze van het accident van vanmiddag niet zo heel onder de indruk was. Dat gaat ook niet als je er elke dag midden in zt. Voor dit soort werk moet een mens sterk in zijn/haar schoenen staan en ondanks dat ik al gemerkt heb dat Samantha een heel gevoelig type is, staat ze wel sterk in haar schoenen. En dat is goed. Ik knipper even met mijn ogen als ze mijn naam noemt en aanhaalt dat ik weer zo aan het staren ben. "Sorry. Ik weet dat het een vervelende tic van me is, maar het gaat vaak als vanzelf. " merk ik op terwijl ik mijn blik afwend. Verdomde blikken van mij ook.

Sam

" ik raak er al bijna aan gewend" plaag ik hem er wat mee en loop weer richting de keuken om een glas wijn in te schenken. " doe alsof je thuis bent, maak het jezelf gemakkelijk" nodigde ik hem uit en rommelde nog even wat door in de keuken

Tom

Ik verbijt een glimlachje als ze zegt dat ze al aardig gewend is geraakt aan mijn blikken. Of dat nou een positief iets is... "Dat zal zeker lukken, je hebt een prachtig huis." Metk ik op en sta op als Sam de keuken weer in loopt. Ik loop naar het enorme balkon, wat uitziht heeft over de stad. Hij is nu in het donker prachtig verlicht. Een genot om naar te kijken. Ik kan me best voorstellen dat ze het hier prima naar haar zin heeft.

Sam

Met het glas wijn in miin hand kwam ik Nasr buiten gelopen het balkon op en keek met hem mee naar de prachtig verlichte stad. " het huis is oorspronkelijk van mn ouders, toen ik klein was hebben we er een paar jaar gewoond, tot dat mama" en ik stopte heel even om adem te halen. " tot dat mijn moeder vermoord werd, toen zijn we naar Italië vertrokken bij familie in gaan wonen. Tot ik hier een Baan aangeboden kreeg via het Italiaanse politie korps. Toen ben ik hier gaan wonen." inmiddels kon ik makkelijker over mijn verleden vertellen dan vroeger. Ook al was ik om meerdere redenen naar Miami gekomen dan alleen de Baan hier.

Tom

Ik draai me een beetje naar haar toe als Sam naar me toegelopen komt en tegen me begint te praten. Mijn wenkbrauwen schieten licht omhoog als ze vertelt dat haar moeder vermoord is. "Het spijt me om dat te horen." Merk ik zachtjes op. "Dat is vreselijk." En daarom is het zo fijn als je zulke mensen gewoon zonder enig probleem uit kunt roeien. Dat ze een Italiaanse was, had ik al door. Soms heeft ze als ze spreekt, een heel licht accent, alleen te horen als je goed luistert.

Sam

Voorover leunend op het balkon kerk ik hem Kort aan. " ze hebben hem nooit kunnen vinden, alsof ie van de aardbodem was verdwenen" voegde ik er nog aan toe. Misschien was dat maar beter ook want als ik hem te pakken krijg reken er maar op dat ie om zn leven zal smeken. " maar genoeg over mij, heb je al heel je leven hier in Miami gewoond?" wilde ik nu van hem weten. Ik hield er niet zo van om over mezelf te praten.

Tom

Ik kijk haar even doordringend aan. '' Wat raar...en verschrikkelijk. '' merk ik met een zachtere stem op en richt mijn blik weer op het schitterende uitzicht wat deze stad ons geeft als ze aan me vraagt of ik hier al heel mijn leven gewoond heb. '' Nee, sinds een paar jaar pas. '' In dat opzicht lijken we dan wel op elkaar, ik houd er ook absoluut niet van om over mezelf te praten.

Sam

Over mijn moeder sprak ik verder niet meer deze avond, het zou de sfeer alleen maar kunnen beïnvloeden. Nu hij vertelde dat hij pas een paar jaar hier in Miami woonde trok dat gelijk mijn aandacht. '' Waar ben je dan als kind opgegroeid?'' vroeg ik vriendelijk ook al merkte ik dat hij niet graag over zichzelf sprak, wilde ik toch meer over hem te weten komen.

Tom

Ik blijf rustig voor me uit staren terwijl ze vragen over mijn verleden begint te stellen. Wil ik dat wel? Eigenlijk niet. Moet ik antwoorden? Eigenlijk wel. Dat ben ik haar op zijn minst verschuldigd. ''Duitsland. '' Antwoord ik simpeltjes. Veel spannender kan ik het eigenlijk niet maken.

Sam

Dat antwoord had ik niet geheel verwacht maar niemand was voorspelbaar, en zeker iemands verleden niet. "' zullen we maar aan tafel gaan?'' Stelde ik voor om het niet ongemakkelijk te maken. En liep alvast terug naar de woonkamer.

Tom

Ik knik even kort en loop achter haar aan, terug naar de keuken. Zodra ze het eten heeft afgemaakt en op de tafel heeft neergezet, schuif ik haar stoel naar achteren en zodra ze zit, de stoel weer aan. Daarna ga ik zitten. ''Het ruikt heerlijk. '' Complimenteer ik haar met een korte glimlach.

Sam

Kort glimlachte ik toen hij zeer galant mijn stoel aanschoof. '' Bedank mn moeder maar dat ze me heeft leren koken'' en opende de schalen waar de salade en pasta zich in zaten en een heerlijke geur zich verspreide. Voor ons beide schepte ik op en schonk nog wat te drinken in.'' Eetsmakelijk'' en knipoogte snel

Tom

Ik lach even kort als ze zegt dat ik haar moeder moet bedanken voor het feit dat zij Samantha heeft leren koken. ''Eetsmakelijk. '' Ik begin rustig aan de pasta en knik even goedkeurend als ik de eerste happen doorslik. Dit is nog echt goed ook, heerlijk zelf. Als ik mijn mond heb leeggegeten, kijk ik haar aan. '' Ik denk dat ik haar dan toch een bos bloemen en een kaartje moet gaan sturen, want dit is verrukkelijk. ''

Sam

Geamuseerd glimlachte ik bij het horen dat het hem zeer smaakte. Zelf was ik er ook niet ontevreden over. '' Ik zal het aan dr doorgeven als ik weer bij haar op bezoek ga'' maakte ik er een grapje van. En nam genietend een slokje van de bijpassende wijn. '' Maar vertel je werkt in de sportschool, hoe ben je daar terecht gekomen dan?''

Tom

Ik glimlach even kort en kijk haar af en toe onder het eten even aan. '' Ik help in de sportschool ja. '' merk ik op. '' Ik euh... heb altijd al wel van boksen gehouden, altijd in de sportschool te vinden en aangezien ik toch een bijbaantje zocht... Ik zag deze vacature hangen en dacht ach, waarom niet, gewoon proberen. Ik ben met probleemjongeren gaan werken die het zelfvertrouwen missen om voor zichzelf op te komen, het te gaan maken in hun leven. Je weet zelf wel dat het de omgeving waar zij in leven er niet makkelijker op maakt. '' leg ik rustig uit.

Sam

Aandachtig luisterde ik naar zijn passie voor het sporten en at ondertussen rustig door. '' Hmm nee dat klopt, er komen tegenwoordig steeds meer jongeren die het slechte pad kiezen omdat er simpelweg geen andere keus voor ze is.'' beaamde ik zijn argument '' Wel ontzettend goed van je dat je, je zo inzet om die jongeren te helpen, er zijn maar weinig mensen die dat werkelijk in zich hebben""

Tom

Ik eet rustig verder terwijl ik naar haar antwoorden op mijn verhaal luister. Ik glimlach even kort als ze me verteld dat er maar weinig mensen dat in zich hebben, het helpen van jongeren die op het verkeerde pad zitten en het sturen naar de juiste richting. Ik weet zelf niet eens of ik het in me heb. ''Dat klopt inderdaad. Ik hoop dat ik sommige jongeren, de goede richting in stuur en ze daar ook blijven. '' merk ik rustig op. Ik kijk haar weer even aan met mijn donkere ogen. '' En jij? Hoe ben jij hier gekomen... Je bent Italiaanse, is het niet?''

Sam

" Vertrouwen kan een hoop wonderen verrichten vooral bij jongeren." en nam een slokje van de wijn. Kort keek ik terug in zijn ogen en richtte mijn blik weer op mijn bord met eten. '' Klopt voor de volle 100%'' zei ik licht lachend. '' Ik werkte in Rome al voor de recherche, daar hadden we een zaak, waardoor we samen moesten werken met de MIPD. Die samenwerking ging zo goed dat ze me hier een baan aanboden en zo kwam ik hier terecht"' Echt diep erop in gaan deed ik niet, want mijn echte reden om hier te zijn was om de moordenaar van mijn moeder op te sporen en met mijn eigen blote handen van kant te maken.

Tom

''Dat kan het zeker. '' beaam ik rustig. Ik leg mijn bestek op mijn lege bord neer, neem een slokje drinken en vouw daarna mijn handen in elkaar, die ik als een vuist op tafel voor me leg. ''Vandaar. '' merk ik op en laat de woorden even goed tot me doordringen. '' Wat voor een zaak hadden jullie hier? '' Vraag ik belangstellend. Ik glimlach even kort. '' Ik hoor het aan je. Je hebt een heel licht accent. '' Volgens mij heb ik dat al wel vaker gezegd... Of gedacht. Dat kan ook.

Sam

'' Een drugs smokkeling van Rome naar Miami, meer mag ik er helaas niet over zeggen, beroeps geheim'' zei ik licht lachend en legde mijn bestek neer. '' Je bent werkelijk de eerste die het opvalt, de meeste zien het aan mijn uiterlijk'' zei ik opmerkend. Er was nog nooit iemand geweest die het over mijn minimale accent had. Zo te horen was hij zeer oplettend.