The RolePlayingGame

Sam

" JIJ? Hoe kom je er bij?''zei ik wat cynisch en ik rolde kort met mijn ogen nu hij het over ongemakkelijk maken begon. " ik zou niet weten waar je het over hebt, heb nergens last van..." en trok een gezicht van ik was het niet. Plagend streelde ik met mijn vingers over zijn borst en keek hem van onder mijn lange wimpers diep aan. Duister kon je het haast noemen.

Tom

Ik glimlach scheef, maar deze vervaagt al snel. '' Het wordt soms wel een beetje vervelend dat ik mensen áltijd van hun stuk ben. Alsof ik van een andere planeet kom, ofzo. '' Zo Tom... Je uit je gevoelens. Voel je je wel lekker, ben je ziek? Last van koorts? Ik kijk haar weer aan als ze me vanonder haar lange wimpers aankijkt en strijk met mijn vingers zacht over haar wang. Je bent een mooie, Samantha Quartez. Je weet het zelf alleen nog niet.

Sam

"' je bent gewoon one of a kind, en dat zie je tegenwoordig niet vaak meer. Tegenwoordig is alles maar een stereo type'' Hij was ook wel anders dan anderen maar daar was niets mis mee. In tegendeel zelfs " Zal ik je een geheimpje verklappen?'' zei ik met een geheimzinnig glimlachje en boog voor over " Ik ben blij dat je zo bent" fluister ik in zijn oor.

Tom

''Ah...zal dat het zijn. '' merk ik zachtjes op en glimlach even als ze tegen me fluistert dat ze blij is dat ik zo ben. Dat ik mezelf ben. Ofzo. Ik weet even niet wat ik moet zeggen, dus zeg ik maar niets en glimlach even flauw terug als antwoord.

Sam

Aan zijn flauwe glimlach kon ik merken dat hij het er zelf niet mee eens was " Tom?'' zei ik licht bestraffend. "' Niet aan jezelf twijfelen, is nergens voor nodig" hij zei het dan niet met woorden maar zijn gezicht sprak boekdelen.

Tom

Ik haal mijn schouders op en druk een zachte kus op haar voorhoofd. '' Het doet er niet toe, Samantha. '' Haar volledige naam is veel mooier dan de nickname die iedereen voor haar gebruikt.

Sam

Met zachte ogen keek ik hem aan en schudde stellig mijn hoofd. " daar hebben we het nog wel eens over" sluit ik het af, en sluit even mijn ogen bij de kus die hij op mijn voorhoofd drukte. Mijn volledige naam werd haast niet gebruikt, het was vreemd om hem te horen.

Tom

''Misschien, misschien niet. '' merk ik zachtjes op en kijk even op mijn horloge. '' Het is al laat. Misschien moet je je ogen maar eens dicht gaan doen. '' Maar voordat ik überhaupt mijn zin af kan maken, wordt er hard op de deur gebonkt en zie ik lichten voor het raam. Ik hoor allerlei stemmen en een stem komt er boven uit, diegene die orders maakt. Ik ga rechtop zitten en sta op, waarna ik mijn spieren licht aanspan.

Van Houten

''SAM! '' Brul ik. '' DOE OPEN. NU. '' Commandeer ik haar.

Sam

Nog voor ik kon antwoorden werd er bruut op de deur gebonsd. Wat verward klom ik van Tom af en keek hem kort aan. Wat doet van Houten hier nou weer. "' Hou je rustig"' siste ik kort naar Tom toe en liep naar de voordeur om die open te doe " Ook een goedenavond Commandant van Houten, want brengt u nog zo laat op de avond bij mijn appartement?'' vroeg ik kalm in alle beleefdheid.

Van Houten

"Ik ben ingelicht over het feit dat Tom bij je is. Hij moet meekomen. We hebben bewijs gevonden dat hij schuldig is aan massamoord en brandstichting. Lieg niet tegen me, agemt. Ik heb een huiszoekingsbevel. " waarschuw ik haar alvast. Voordat ze dingen gaat ondernemen...

Tom

Ik blijf aan de grond genageld staan. Ik zou maar beneden kunnen springen, maar dat zou vragen opwekken. Verkeerde vragen, waarvan mensen het antwoord niet mogen en hoeven te weten. Maar om mezelf door menselijke politie mee te laten sleuren... Tja... Ik weet het zo net nog niet.

Sam

" Doe niet zo belachelijk, Hij kan het helemaal niet gedaan hebben!'' protesteer ik en trek het bevel uit zijn handen. Maar het staat er toch echt. Ik had geen poot om op te staan. Ik snelde naar de woonkamer en keek Tom aan met een vragende blik. " je had beloofd dat je eerlijk zou zijn'' zei ik wat verslagen, niet goed wetend of ik hem kon vertrouwen ja of nee...

Tom

"Ik ben eerlijk, Samantha." Merk ik zacht op en klem mijn kaken op elkaar als de agenten haar opzij duwen en het huis binnendringen. Al snel word ik door een team agenten beetgepakt, op mijn knieen gedwongen en geboeid, waarna ik afgevoerd word.

Van houten

"En ook jij gaat mee." Merk ik tegen Sam op. "Nu."

Sam

Toen de twee agenten mij vast wilde pakken sloeg ik ze haast van me af. "Doe niet zo belachelijk, ik sta hoger in functie ik loop wel gewoon mee" siste ik nijdig en liep achter de gehele stoet aan naar buiten en sloot snel mn huis af. Onderweg schoot er van alles door mijn hoofd, contact maken met Tom was onmogelijk hij werd in een ander busje mee gevoerd.

Tom

Na de reus naar het bureau zit ik al snel weer in het welbekende verhoorkamertje, weer met van Houten, al lijkt zijn geduld bijvoorbaat al op te zijn in vergelijking met de vorige keer.

van Houten

"Luister goed naar me, jongen. Ik en jij weten allebei dat je het gedaan hebt, dus laten we geen tijd en geld verspilln en beken. Het ziet er niet zo best voor je uit, maar als je nu toegeeft, zou ik nog een goed woordje volr je kunnen doen."

Tom

Ik staar hem met een donkere blik aan. "Noem me nog een keer jongen en ik trek je darmen vanuit je buik en keel omhoog en wurg je ermee." En ik waarschuw niet.

van Houten

Ik trek mijn wenkbrauwen omhoog en kijk hem even aan als hij me donker aankijkt. Zo dan... Toch laat ik me niet gek maken. Hoe durft hij verdomme MIJ te bedreigen. Ik grijp mijn stok en sla hem ermee keihard tegen zijn gezicht. "Je bedreigt je meerdere niet, jongen. Flik dat nog een keer en je komt hier nooit meer weg. Nooit meer." Sis ik woedend.

Sam

Ook ik werd in een verhoorkamer gedropt en kreeg ook de nodige vragen voor mn kiezen. Mij zullen ze met respect behandelen anders zou het heel anders uit kunnen pakken. " Voor de zoveelste keer Tom heeft het niet gedaan. Hij was bij mij!" herhaalde ik voor de zoveelste keer en zuchtte diep van ergernis. Als van Houten nou maar rustig bleef dat was beter voor iedereen " Als ik jullie was zou ik maar even gaan checken of alles nog wel goed gaat in kamer nummer 2" zei ik wat luchtig en bekeek mijn nagels want die waren interessanter.

Tom

Ik kan lang mijn emoties bedwingen, maar als zielige nutteloze mensen bij me over de schreef gaan, wil ik maar een ding: van ze af komen. Ik sta op, grijp de idioot die het lef in zijn flikker beeft om me keer op keer te belediigen bij zijn nek beet, til hem op en knijp mijn vingers dicht. "Nu. Ik zei dat je me geen jongen meer moest noemen." Ik ram hem hard tegen de muur aan en grauw hard. "Nu. Ga ik je vermoorden." Ik knijp mijn vingers nog harder dicht. Ze boren zich steeds verder in zijn vlees, waarbij bloed vrijkomt.

van Houten

Ik staar hem met grote verschrikte ogen aan en probeer hem van me af te houden, maar zijn greep is ijzersterk, bovenmenselijk zelfs. Ik kan zelfs niet bij mijn pieper komen.

Sam

Er was paniek in de tent dat was duidelijk alle eenheden werden naar kamer nummer 2 geroepen ter versterking, ik zag mijn kans schoon en vluchtte de kamer uit. Denderde de kamer binnen en stond stijf van schrik " TOM!'' schreeuwde ik en geloofde mijn ogen niet " Laat hem los, ook al verdiend hij het niet, laat hem los!'' zei ik wat kalmer en deed behoed een paar stappen in zijn richting. Je zou denken dat ik totaal gestoord ben geworden maar ik kon hem niet iets laten doen, waarvan hij grotere problemen zou krijgen. Met toch mijn ademhaling wat hoog kijk ik hem aan. " Tom... Laat hem los, doe dit niet'' herhaalde ik heel kalm als een soort mantra.

Tom

Ik staar van Houten met een lege donkere blik aan. In eerste instantie hoor ik alle heisa niet eens om me heen, het enige waar ik om geef is die klootzak.... En het feit dat ik hem dood wil hebben. Net op het moment dat ik het af wil maken, hoor ik een vrouwelijke stem mijn richting op schreeuwen. Sam. Ik knipper met mijn ogen, kijk haar even een paar keer aan en laat klootzak dan los, die als een lappenpop in elkaar zakt.

Sam

Opgelucht haalde ik adem, Van houten was los dat was een stap in de goede richting. Maar de blik in Tom's ogen jaagde zelfs mij angst aan. Gelukkig liet ik mij nooit door angst leiden en ook nu niet. Ik liep Tom zijn kant op " Rustig blijven alsjeblieft'' smeekte ik hem bijna en was vlak bij hem. Nu ik voor hem stond keken we elkaar recht aan , en voorzichtig drukte ik hem op de stoel die er stond " Tom, ik wil graag dat je gaat zitten en rustig wordt" Mijn stem was nog steeds kalm en rustig. We gebaarde ik dat ze van Houten mee moesten nemen en ons alleen moesten laten.

Collega's

Nemen een halfdooie van Houten mee en laten Sam en Tom met rust.

Tom

Ik laat me door Sam in de stoel drukken en vouw, zoals altijd, mijn handen in elkaar. Maar deze keer trillen ze van woede. Ik heb zo'n zin om dit gebouw uit te moorden, hun bloed aan mijn handen te voelen en ze te laten smeken voor hun leven. Oh, wat heb ik daar zin in.

Sam

Zijn trillende handen waren mij niet ontgaan. Ik vroeg me af wat er in vredesnaam in zijn hoofd om ging. Voorzichtig vouwde ik mijn handen om die van hem en keek hem aan "Tom?'' vroeg ik weer en wreef kort met mijn duimen langs zijn handen niet goed wetend wat er gaat gebeuren.

Tom

Ik trek mijn handen weg, zodra ze haar handen om de mijne heen vouwt. Ik sta weer op en kijk haar aan. Ik kan nu weg, iedereen is weg en niemand die me tegenhoud, zelfs Sam niet. De vraag is, of ze dat ook doet.

Sam

Nog voordat hij bij de deur is blokkeer ik hem de weg en kijk hem strak aan. " Jij gaat nergens heen voordat je mij precies uitgelegd heb wat hier allemaal gaande is.'' zei ik strak en vouwde mijn armen over elkaar en bleef hem aankijken. Luister nou gewoon eens eigenwijs mormel.

Tom

''Goed. Ik vermoord mensen. '' merk ik rustig op en blijf haar aankijken om haar reactie te peilen. Nee, die had je inderdaad niet verwacht he. '' En als je nu nog lang voor de deur blijft staan, moord ik niet alleen het hele gebouw uit, maar ook jou. '' En reken maar dat ik er niet om lieg. '' Wat ik niet wil.. '' vervolg ik met een zachtere toon in mijn stem. '' Dus laat me nu gaan, voordat je echt in mijn weg staat en je opruim. '' En vervolgens niets te weten komt, maar ik hoop dat ze die link zelf wel legt.

Sam

Uit reactie zette ik een pas uit zijn buurt en keek hem met grote ogen aan, Hoe kon hij dat nou zeggen? Ik had zo veel moordenaars mee gemaakt of herkend, Dit was geen moordenaar, niet bewust. " doe het dan ook niet" en schudde mijn hoofd. Maar hem tegenhouden was geen optie, hij moest gaan. " Tweede deur links, en dan rechts dan ben je bij de nooduitgang en ontloop je alle bewakingscamera's '' gaf ik hem af tip mee en maakte de weg voor hem vrij. Hem aankijken deed ik niet meer, ik hield mijn blik naar de grond gericht.