The RolePlayingGame

Tom

''Wat? '' Vraag ik glimlachend. Een eind verderop zet ik haar in het zand neer en ga naast haar zitten. Ach, we hebben een wasmachine voor onze kleren. Ik staar naar de enkele sterren die in de hemel staan.

Sam

" Dat je soms van die heerlijke onverwachtse fratsen uithaal'' en veegde kort een eigenwijs plukje haar uit zn gezicht. " Zou er daar ergens een betere wereld bestaan dan deze?'' filosofeerde ik hardop en keek kort weg van de sterren om hem aan te kijken.

Tom

Ik grinnik even kort en staar nog steeds naar de hemel. '' Ik heb geen idee. '' ''Ik hoop van wel, want dit is verfuckt. '' merk ik lachend op.

Sam

" Wat weet je dat toch weer prachtig te verwoorden'' merk ik grinnikend op. Maar trok een wat serieuzer gezicht " Toen ik klein was, vertelde mn vader me altijd dat Mama de mooiste ster was die iedere avond voor mij aan de hemel zou staan. Dat ze altijd op zal letten'' Ik slikte kort even, over mijn moeder praten was niet echt mijn favoriete bezigheid.

Tom

Ik sla een arm om haar heen en glimlach flauw. '' Ik zal maar niet vertellen wat mij verteld werd over de sterren. '' merk ik zachtjes op. '' Maar ik denk ook wel dat je moeder op je let. '' ''Dat doen moeders altijd. '' merk ik met een korte glimlach op.

Sam

Met een geborgen gevoel kruip ik wat meer tegen hem aan en staar zo even naar de zee die rustig aan door ruist. " Er zijn momenten waarbij ik echt het gevoel heb gehad dat ze er was. Alsof ze op mn schouder mee keek'' zei ik glimlachend en leunde met mijn hoofd op zijn schouder.

Tom

''En misschien is dat ook wel zo. '' merk ik zacht op. '' Koester zulke momenten. '' Ik druk een zachte kus tegen haar slaap en staar dan weer voor me uit.

Sam

ik sloot even mijn ogen en genoot van de stilte om ons heen, zulke momenten waren zeldzaam hier in Miami. " Hoe waren jou ouders eigenlijk?'' Vroeg ik voorzichtig en keek hem kort aan.

Tom

''Mijn ouders... '' ''Daar vraag je me wat, Samantha. '' Ik denk diep na. '' Het is zo lang geleden... '' ''Hoe langer de herinnering geleden is, hoe moeilijker het word om hem te herinneren. '' leg ik van te voren even uit. '' Maar wat ik me kan herinneren is... dat mijn ouders streng, maar rechtvaardig waren. Ouderwets. Althans, wat jullie nu ouderwets vinden. Toen was het normaal. '' '' Mijn moeder was erg streng, soms zelfs lastig. Op een goede manier, maar het was wel eens moeilijk, ze was erg zwart wit, compromissen sluiten met haar was godsonmogelijk. '' Ze heeft me wel een enorm goede opvoeding meegegeven waar ik nu wat aan heb, maar toen was het niet altijd een pretje.

Sam

Ik probeerde me voor te stellen hoe het er in die tijd aan toe ging bij het opvoeden van een kind. Dat het strenger was dat geloofde ik maar al te graag. Toen werden ze opgevoed om respect te hebben, tegenwoordig is dat maar ver te zoeken. " En je vader?'' merkte ik op want die heb ik in zijn hele verhaal niet aan bod horen komen.

Tom

''Mijn vader...was de kostwinner in het huis. '' merk ik rustig op. '' Was rustig, beleefd, wat afstandelijk, misschien zelfs zakelijk te noemen. Was in het opvoeden ook redelijk passief en kwam pas later aanbod, toen ook wij gingen werken. Hij was een eerlijke man, maar ook niet makkelijk in de omgang. Mijn ouders hadden vaak enorme ruzie. '' merk ik rustig op.

Sam

" wij?'' zei ik vragend en keek hem aan '' heb je meerdere broers en zussen dan?'' ik luisterde zeer aandachtig en probeerde hem 800 jaar geleden voor te stellen.

Tom

''Ik had een jongere zus. '' merk ik met een korte glimlach op.

Sam

" Oh sorry dat wist ik niet'' merkte ik op en richtte mijn blik weer op de oneindige zee. Een Diepe zucht verliet mijn lichaam. " Mis je ze?''

Tom

''Dat geeft niet, dat kon je ook niet weten. '' merk ik glimlachend op. '' Niet echt meer. Ik denk nog vaak aan ze, denk aan wat ze vroeger tegen me zeiden als ik iets fouts gedaan had en tegen me zeiden dat ik dat later ook tegen mijn kinderen ging zeggen, maar helaas. Geen kinderen. ''

Sam

Een geamuseerde glimlach verscheen op mijn lippen, ik had precies hetzelfde met mijn moeder. " Later als je zelf kinderen hebt zul je het begrijpen'' citeerde ik de uitspraak van mijn moeder. Maar of ik kinderen wilde was altijd nog maar de vraag. " Je kan op geen enkele manier meer kinderen krijgen? ik bedoel alles wordt op non-actief gezet?'' informeerde ik voorzichtig het was altijd een gevoelig onderwerp, iemands kinderwens.

Tom

''Ik kan geen kinderen krijgen, nee, met niemand niet. '' Ik kijk haar aan en zie aan haar gezicht dat ze een nogal uitdagende vraag wilt vragen. Ik begin te lachen. '' En ja, ik kan zovaak seks hebben als ik wil. x'D '' merk ik lachend op.

Sam

Ik moest mijn uiterste best doen om mn gezicht in plooi te houden, maar nu nam hij de woorden uit mn mond en begon ook te lachen, nadat hij een por in zij kreeg. " Nou Tom'' zei ik lachend en drukte hem op zn rug het zand in '' Straks ga je nog een verkeerd beeld van me krijgen''

Tom

Ik begin te lachen. '' Ik heb helemaal geen verkeerd beeld van je, maar ik zag het aan je gezicht. '' merk ik grinnikend op. '' Ik hoef niets te onderbreken voor zo'n voor enige bescherming, ik kan gewoon goaaan. '' merk ik droogjes op. x'D Dat is dan weer een van de voordelen.

Sam

" sorry ik ben gewoon een open boek, ik kan ook heel slecht liegen" zei ik lachend. " goh dat zal een hoop ongemakkelijke momenten hebben bespaard" merkte ik op en kroop wat dichter tegen hem aan. Waarna ik toch uitdagend een kus op zijn lippen drukte.

Tom

''Dat heeft het zeker. '' merk ik lachend op, maar deze vervaagt. '' Ik zou graag kinderen willen hebben, maar helaas. Het werkt niet meer. '' x'D

Sam

" Mijn moeder zei altijd hier sluit een deur en ergens anders gaat er wel een raam voor je open, en daar heb ik altijd in geloofd'' sprak ik wat wijs en steunde op mijn handen in het zand, de zee kwam al aardig ver het strand op dat het bijna mijn tenen raakte.

Tom

''Een raam nog wel. '' Ik grinnik even kort om haar woordspeling. ''Wie weet, wie weet. '' Ik kijk naar het water die steeds verder het strand op deinde. Het wordt vloed. Ik staar naar de sterrenhemel.

Sam

Na een korte heerlijke stilte bedacht ik me opeens dat ik hem misschien wel kon vertellen over de avond dat de mogelijke moordenaar , bij mij op bezoek is geweest.. " Tom..." begon ik " Ene Dimitri ken jij die toevallig?''

Tom

Ik trek mijn wenkbrauwen op als ze over Demetri begint. '' Demetri? Ik ken wel ene Demetri ja, maar hij gaat niet zomaar bij mensen langs. '' geef ik eerlijk toe. Goed, Demetri heeft een hekel aan mensen en jaagt ze het liefst op de kast, maar om zomaar langs te gaan... nee. Zo ken ik hem niet. Hij heeft het veel te druk met geweldig zijn, daarvoor.